metropolis m

In het kader van de huidige protesten in de Arabische wereld wordt er veel gesproken over de ‘strijd voor democratie’. Het is de vraag of de strijd voor vrijheid ook werkelijk zal resulteren in een democratie. Democratie is een typisch westers ideaal en net als alle politieke ideologieën is democratie gestoeld op specifieke machtstructuren. Bovendien is met de opkomst van rechtse politieke partijen de begrippen vrijheid, macht en democratie onderwerp van discussie geworden. Wat betekent vrijheid in onze parlementaire democratie en wat is de toekomst van vrijheid? Is vrijheid voor iedereen haalbaar of slechts voor een selecte groep? Staat democratische macht in de weg van vrijheid? En wat betekent dit voor de vrije kunsten, die onder enorme druk staan in het huidige politieke klimaat?

Paul Chan

Paul Chan (Hong Kong, 1973) is beeldend kunstenaar, filmmaker en activist. Hij is geboren in Hong Kong en woont momenteel in New York. In zijn rol als activist maakt Chan collageachtige videowerken zoals Baghdad In No Particular Order (2003) over zijn reis naar Irak, vlak voordat de Amerikanen het land binnenvielen. Daarnaast was hij onder meer medeoprichter van de New Yorkse afdeling van Indymedia, een netwerk van onafhankelijke media. Tentoonstellingsmaker Hans Ulrich Obrist noemde hem ‘one of the main protagonists of a new political art movement in the USA’. Chan publiceerde verscheidene boeken en catalogi en zijn essays worden onder andere in October, Artforum, Art Review, Texte Zur Kunst en E-Flux Journal gepubliceerd. In 2011 heeft hij samen met Sven Lütticken E-Flux Journal over populisme samengesteld.

Chan behaalde zijn MFA in Film, Video en New Media op Bard College in 2002 en zijn BFA, Video Digital Arts op het Art Institute of Chicago in 1996. Hij was docent aan de Graduate School of Fine Arts, University of Pennsylvania en aan de School of the Art Institute of Chicago. Als beeldend kunstenaar maakt Chan digitale animaties en installaties en hij heeft zijn werk getoond in internationale tentoonstellingen en biënnales, waaronder Making Worlds op 53e Biënnale in Venetie; Medium Religion, ZKM, Karlsruhe, 2008; Traces du sacrê, Centre Pompidou, Parijs, 2008; en de 10e Biënnale van Istanbul, 2007.

Hito Steyerl

Hito Steyerl (München 1966) is filmmaker en kunstcriticus en behaalde een doctoraat in de filosofie. Ze was docent aan Goldsmith’s College Londen, Center for Curatorial Studies, Bard College en Universität der Künste Berlin. Haar werk balanceert op de grens van documentairefilm en beeldende kunst. De films van Steyerl ontstaan uit montages van Hollywood-films, experimentele films en documentaires, waarbij thema’s als migratie, globalisering, feminisme en postkoloniale kritiek aan bod komen. In haar laatste film After the Crash (2009) vertelt Steyerl het verhaal van de huidige wereldwijde economische crisis door het voorbeeld van de vliegtuig schroothoop in de Californische woestijn. Andere films van Steyerl zijn Do you speak Spamsoc (2008), Lovely Andrea (2007) en November (2004).

Het werk van Steyerl is op veel internationale tentoonstellingen te zien geweest, onder andere op de derde Berlin Biennial for Contemporary Art (2004), Manifesta 5 (2004), documenta 12 (2007) en de Shanghai Biennial (2008). Net als Chan schrijft ze voor verschillende kunsttijdschriften waaronder E-Flux Journal, Texte Zur Kunst en Artforum.

Facing Forward, Art & Theory from a Future Perspective – Future Freedom
Sprekers: Paul Chan, Hito Steyerl
Moderator: Ann Demeester
Introductie: Farid Tabarki
9 februari 2012, 20:00 uur
Oude Lutherse Kerk, Amsterdam

Op 10 februari geven beide sprekers een eigen workshop.
Tickets en meer informatie: www.facingforward.nl