metropolis m

‘Als een polemisch essay. George Orwell noemde zijn essays uit de jaren dertig zowel essay als pamflet. Hij zag zichzelf in de socialistische traditie van de agitatie. In 24/7 probeer ik uiting te geven aan een bepaalde vorm van gemeenschappelijke kennis, van gedeeld bewustzijn. Ik claim ook geen originaliteit. Wat ik probeer te articuleren is tamelijk banaal: hoe wordt onze wereld gemaakt en gevormd? Ik denk dat het formuleren van dergelijke algemeenheden heel waardevol kan zijn, omdat ze niet alleen maar banaal en triviaal zijn, maar omdat ze worden gedeeld door meerdere mensen. Die collectieve basis zou aanleiding kunnen zijn tot actie.’

‘Het idee dat een mensenleven slechts een biologisch reproduceerbaar gegeven is. Het idee dat er geen intrinsieke of essentiële barrières zijn bij de manipulatie van het menselijk potentieel. Deze reductionistische omgang met het mensenleven is de afgelopen dertig jaar voortgegaan, maar ik verzet me er hevig tegen. Ik stel in 24/7 dat er wel degelijk grenzen en limieten zijn. Ik praat over farmaceutisch onderzoek dat slaap enkel nog ziet als een biologisch probleem dat op de een of andere manier moet worden opgelost. Of het idee dat we in de toekomst ons bewustzijn kunnen uploaden, waardoor we in essentie onsterfelijk zouden worden. Al deze belachelijke voorstellen en fantasieën over de afwezigheid van grenzen en beperkingen komen op één ding neer, namelijk: in hoeverre kan een mensenleven geïntegreerd worden in de geglobaliseerde economie.’

‘In 24/7 gaat het vooral over de werkelijke ecologische consequenties. In de zin dat ons lichaam inactiviteit, rust en herstel nodig heeft. Ditzelfde geldt voor grotere levende milieus, of het nou een bos is of een groter ecosysteem. Ik keer me tegen het idee dat een levende omgeving zoals de aarde kan worden onderworpen aan een oneindig proces van extractie en gebruik. Slaap is onderdeel van eeuwenoude ritmes die door de modernisering volledig buitenspel worden gezet.’