metropolis m

Kunst? In de polder? Hier? Bij de VVV Goes weet men niets van het enorme werk dat Michael Beutler een paar maanden geleden heeft gerealiseerd in de Wilhelminapolder ten noorden van Goes.

Maar het is eenvoudig te vinden, een kwartiertje op de fiets, richting Wilhelminadorp. De polder begint direct achter de vaart, richting het westen.

Ter plekke, op het uiterste punt aan de dijk met de Oosterschelde staat een informatiebord. Negen sculpturen heeft Beutler gerealiseerd, onder luid protest van de boeren. Maar het is gelukt. Gestapelde bollen staan als witte markeringen in het land. Ze maken het land zichtbaar, de vertes, de variëteit van wat vaak wordt gezien als een eenzijdig soort landschap.

Alle sculpturen bestaan uit twee bollen, gestapeld, meestal afgeplat, soms vol rond. De hoogste is in totaal negen meter hoog. Het contact tussen de bollen is het meetpunt, consequent drie meter boven de zeespiegel. Tezamen geven ze de golving van de polder weer, de variëteit in hoogtes.

Like two suns setting three meters above true level.

Bakens met retro-uitstraling. Het geheel doet seventies aan, het hoogtepunt van de omgevingskunst. Het wit voegt zich naar het licht, de wolken, knalt op het ene moment om vervolgens op te lossen in de verte.

Je kunt er van sculptuur naar sculptuur kijken, wandelen of fietsen. Al blijft het even zoeken. Beutler zet je blik op scherp.

HIER een uitgebreid gesprek met Michael Beutler dat is gepubliceerd in Metropolis M Nr 6 2013