metropolis m

3 start-ups
k.i. beyoncé

De naam is, zoals ze het zelf zeggen ‘als een tatoeage die je ooit als puber hebt laten zetten, en waar je vervolgens nooit meer van afkomt’. K.i. beyoncé, pop-up kunstinitiatief te Amsterdam.

L: ‘Het is allemaal begonnen met een ruimte. We waren op zoek naar een atelier waar we ook dingen konden organiseren. Via een antikraakorganisatie kregen we een voormalig buurtcentrum in Amsterdam-West met een enorme kelder aangeboden. Toen we gingen kijken waren we het er direct over eens dat die kelder een perfecte tentoonstellingsruimte was. Zonder natuurlijk licht, een laag plafond, vochtig, schimmel, en gedeeltelijk ondergelopen met water. Daarmee was de toon meteen gezet.’

E: ‘Het was een tijdelijke ruimte met een opzegtermijn van twee weken. Dus alles wat we deden moest binnen twee weken ontstaan, van idee tot opening en afbouw.’

Wat doen jullie precies?L: ‘Ja, dat is eigenlijk wel een goede vraag, want daar praten wij niet met elkaar over. We hebben nooit geprobeerd het echt te definiëren. “We are a group that developed a way of being in the contemporary art world”, staat op onze flyer. Maar het feit dat we geen duidelijk omlijnde politieke of artistieke richtlijnen formuleren is eigenlijk heel belangrijk. We gaan puur op onze energie en intuïtie af, en tot nu toe gaat dat eigenlijk altijd goed.’

Susan: ‘Het gaat niet heel democratisch. Als we een uitnodiging krijgen dan roept iemand iets wat we zouden kunnen gaan doen, en dat gaan we dan doen.’

Kun je een voorbeeld geven?L: ‘Galerie Juliètte Jongma nodigde ons uit een avond te organiseren. Ons uitgangspunt daar was dat we graag geld wilden verdienen, het was per slot van rekening een galerie. Het zou dus een Fundraiser worden. Nou ja, en wat rijmt er op fundraiser? Hair Laser! Dus dat was meteen een prima concept. Het eerste wat je zag bij binnenkomst van de galerie was een sokkel met daarop een pinautomaat. Op de muur stond de tekst: “If you would like to make a donation to k.i. beyoncé please ask the gallery assistent.” Verderop in de ruimte stond een behandelstoel, met daarnaast een hair-laserapparaat, waar bezoekers vrij gebruik van konden maken.’

N: ‘Daarnaast was er een video te zien waarop alle aspecten van het weglaseren van haar uitvergroot in beeld gebracht worden. Bijvoorbeeld aan de hand van een groot schuimblok met zwarte rietjes erin, waarbij de rietjes één voor één worden afgebrand.’

L: ‘We hadden ook een speciaal drankje ontwikkeld. Voor deze gelegenheid noemde we het The Cosmetologian – dat is iemand die heel veel van schoonheid weet. Het was een huidkleurig drankje, met een zwart rietje erin.’

N: ‘Het event was in de lente, dus het paste heel goed. Iedereen was op dat moment druk bezig met ontharen.’

S: ‘Er zat ook iets van feminisme in. Dat speelt altijd wel een rol.’

Feminisme?N: ‘Ja, maar dat is ook iets waar we niet echt veel over praten, we profileren ons er niet echt mee, maar in de programma’s komt het in zekere zin wel steeds terug. We maken allemaal ook ons eigen werk, en daarin worstel je vaak erg met dit soort concepten en politieke overwegingen. In de samenwerking durven we veel losser om te gaan met gevoelige onderwerpen, en er ook grappen over te maken.’

S: ‘Mensen zeggen vaak dat in samenwerking dingen veel langer duren omdat je alles met elkaar moet bespreken. Maar bij ons is het juist het tegenovergestelde, we werken juist veel sneller.’

Wat is jullie hoogtepunt?L: ‘Dat was het gekostumeerde bal dat begin oktober in het Huis met de Hoofden in Amsterdam plaatsvond.’

S: ‘We waren door The One Minutes gevraagd om een programma samen te stellen. Hiervoor kozen we het thema historisch drama, een thema waar we al een tijdje mee bezig waren. De titel van de avond was Nothing thicker than a Knife’s Blade separates Happiness from Melancholy, een citaat uit Orlando: A Biography van Virginia Woolf. Die roman is een enorme inspiratie voor ons. Het verhaal gaat over een androgyne edelman die meerdere decennia leeft en halverwege het verhaal een vrouw wordt. In de boekverfilming met Tilda Swinton worden prachtige kostuums gedragen. Dit alles droeg bij aan het idee om een gekostumeerd bal te organiseren, en uiteindelijk vonden we er ook nog een fantastische locatie voor.’

N: ‘De avond was een mix van verschillende historische perioden, verschillende klassen en verschillende seksen. Er was een concert van negende-eeuwse gregoriaanse zang, een poëzielezing, en wij hebben een filmprogramma van The One Minutes samengesteld. En het was natuurlijk de bedoeling dat iedereen gekostumeerd kwam.

Tot slot jullie naam, hoe zit het daarmee?L: ‘Het leek ons wel goed om een naam te hebben waar we ons op den duur aan zouden ergeren.’

S: ‘Het flashy en cool klinkende beyoncé wilden wat uitbalanceren, vandaar kunstenaarsinitiatief dat nogal oubollig klinkt. De naam is als een tatoeage die je ooit als puber hebt laten zetten, en waar je vervolgens nooit meer van afkomt.’

Rieke Vos is curator en schrijver

In maart 2015 opent bij W139 The Castle. Daarna vertrekt k.i. beyoncé naar Mexico City waar ze bij Lodos Contemporáneo het Oude Egypte zullen laten herleven.

Rieke Vos

is schrijver en curator bij het Teylers Museum

Recente artikelen