metropolis m

Hanae Wilke (1985) houdt zich in haar werk bezig met de overgang waarop ‘alledaagse objecten hun functionaliteit verliezen’ en kunstobjecten worden. In een werk van Wilke is bijvoorbeeld een bed te herkennen, maar het is net iets te klein van formaat en gemaakt van beton om een bruikbaar bed te kunnen zijn. Wilke plaatst alledaagse objecten naast elkaar, die vervreemdend gaan werken. Zoals een lang gebogen staaf die aan de muur is bevestigd en waaraan een schilderij gemaakt van siliconen slap als een lap stof hangt. Of een geometrisch houten sculptuur dat steunt op een zilverkleurig handgemaakt klei object. Wilke heeft voor de kunstacademie ook een tijdje op een kantoor gewerkt. Ze gebruikt de ervaring als een inspiratiebron voor haar installaties en sculpturen. De installatie Of the Day (2012) bestaat uit een tent die middenin een vergaderzaal is neergezet met kantoorartikelen als kleine sculptuurtjes eromheen. Net zo iets gebeurt in het werk Departure (2012), waarin een abstracte vorm is afgeleid van een ‘cubical’ (kantoorhokje). In haar eindexamenpresentatie staat van alles bij elkaar, als een compleet interieur, dat weigert nog langer dienstbaar te zijn, en gewaardeerd wil worden om wat het is.