metropolis m

Ingmar K?nig (1988) maakt naar eigen zeggen ‘ready mades die meer made dan ready zijn’. Gevonden voorwerpen haalt hij uit elkaar, bewerkt hij en componeert hij samen met andere objecten en bewerkt hij vervolgens weer opnieuw. Hierdoor ontstaan abstracte sculpturen en installaties die eerder vage associaties oproepen dan duidelijke verwijzingen zijn naar een wereld erbuiten. Een goed voorbeeld van deze werkwijze is de installatie die het letterlijke middelpunt van sofar vormt. König maakte een maanachtige sculptuur van gips en vond later een witte vlaggenmast die sporen verf bevatte in precies dezelfde tint blauw. Naast elkaar suggereren de objecten een interne logica: een ongelukkig geplaatste mast, net naast de maan. Aan de muur hangt een onderdeel van een ouderwetse bureaulamp, dat hij ook in groot formaat van hout reproduceerde voor een expositie in de openbare ruimte. Op een andere muur bracht hij een schildering aan van cement en potgrond, dat door de dikte van het materiaal veel aan een wandkleed doet denken. Stuk voor stuk laten de werken op sofar een experiment met het materiaal zien. Toch gaat het K?nig vooral om multi-interpretabele interactie tussen de werken.

Utrecht

HKU

Beeldende Kunst