metropolis m

Het lijkt wel alsof men bij de afdeling Vrije Kunst alle camera-gerelateerde media in de Rijn heeft gestort. Op de eindexamenexpositie van de Arnhemse Hogeschool voor de Kunsten is weinig fotografie en slechts een enkele video te vinden. In plaats daarvan levert de academie een zwerm kunstenaars af die zich de afgelopen jaren traditioneel bekwaamden in het schilderen op doek.

Bij Slaapkamer (2002/2003) van Lys Vosselman kijk je vanuit een hoog standpunt op een man en een vrouw die net daarvoor lijken te zijn neergeschoten. Maar met even veel gemak kun je je voorstellen dat dit stel ligt bij te komen van een uitzinnige vrijpartij. Toch kloppen beide analyses niet want nergens vloeit bloed en de kleding zit nog strak om het lijf. Vosselman voert deze dubbelzinnigheid ook door in kleurgebruik, stijl- en verfbehandeling. De blote lichaamsdelen doen kil aan alsof de verf als airbrush is opgespoten, elders heeft de kwast zich zodanig over het doek bewogen dat de huid onder de kleding voelbaar is.

Je blijft je afvragen van welke verdwaalde scène we hier toch getuige zijn. Vosselman ontlokt verhalen die maar geen vaste vorm weten te krijgen. Iets dergelijks doet zich voor bij het doek waarop een man in een bad met zijn hoofd tegen de muur wegzakt. De scène doet luguber aan, maar of deze man echt dood is of van zijn zelfbevrediging geniet is niet duidelijk. Net als Slaapkamer steekt ook dit werk perspectivisch nog niet helemaal goed in elkaar. Het drama wordt er echter onbedoeld door versterkt.

Een wat subtielere versmelting van sensualiteit en dreiging is te zien op het schilderij van een wat oudere dame die met haar ochtendjas half open op het bed zit. Een deel van haar vrouwelijkheid is zij verloren; ze mist één of misschien zelfs beide borsten. Die amputatie valt, net als bij de zelfbevrediging van de man in bad, pas in tweede instantie op. Want al hangt er een schrijnende sfeer over het schilderij, ze heeft een rood oor van opwinding en kijkt verleidelijk de ruimte in. Het lichaam van deze vrouw is zo begeerlijk geschilderd dat je haar wel bijna aan moet raken. Die twee verhalen en de spanning daartussen komen samen in het gezicht van de vrouw. Daar valt veel aan af te lezen maar het is onmogelijk grip te krijgen op wat er precies door het hoofd en lichaam van de vrouw raast. Lys Vosselman heeft deze gedachten en gevoelens tijdens het schilderen verstopt in de verf.