metropolis m

Bureau Postjesweg, Amsterdam

In april zullen Rosa Smits en Nina van Hartskamp Bureau Postjesweg inrichten als openbare weefwerkplaats voor het project Weaving Voices: Slotervaart in Transitie. ‘Mensen uit de buurt mogen zelf materiaal meebrengen – oude kleding, textiel, beddengoed – waar we nieuwe draden van maken om samen mee te weven’, vertelt Van Hartskamp. ‘Ons doel is om verhalen uit de buurt te verzamelen ook over hoe bewoners de transitie van Slotervaart ervaren.’ Deze transitie wordt grotendeels op gang gebracht door projectontwikkelaars die er enorme woontorens neerzetten, licht ze toe. ‘We zijn geïnteresseerd in de verhalen van buurtbewoners die hun wortels in de wijk hebben, maar ook die van nieuwe bewoners. Hoe ervaren zij Slotervaart, wat maakt het thuis?’ Op 18 en 25 april zullen verhalen gedeeld worden in Bureau Postjesweg en op 7 mei is er een presentatie van de geweven resultaten en verzamelde verhalen.

Greylight Projects, Heerlen

Bij Greylight Projects in Heerlen hangt vanaf half mei de vlag uit voor het jaarlijkse What the Flag!?. Wouter Huis van Greylight Projects vertelt dat het project begon met drie lege vlaggenmasten die  nabij de voormalige locatie stonden: ‘Niemand gebruikte die, dus wij hebben ze gehackt en kunstenaars uitgenodigd om er werk voor te maken.’ Inmiddels is Greylight Projects verhuisd naar het centrum van Heerlen en is What the Flag!? uitgebreid naar leegstaande vlaggenmasten door de hele stad. Daarnaast vindt er dit jaar een uitwisseling plaats van kunstvlaggen met verschillende kunstinstellingen in de Euregio en een speciale editie in de stad Luxemburg tijdens het Europese Design Festival.

Huis tipt ook alvast de expositie What remains? die vanaf 20 mei binnenshuis te zien is bij Greylight Projects. De expositie is van het collectief What Remains Gallery dat werkt met overgebleven materialen van (tijdelijke) installaties en werken van kunstenaars zoals Laure Prouvost, Lawrence Weiner en Tony Cragg.

Playbill, Amsterdam

Het werd oorspronkelijk door Het Parool gebouwd als poppentheater, maar tegenwoordig biedt Theater Torpedo in Amsterdam het podium aan kleine toneelvoorstellingen en intieme performances. Zo ook aan Playbill, een serie evenementen rondom experimenteel taal- en tekstwerk samengesteld door Martha Jager en Isabelle Sully. Playbill bestaat uit vier actes per jaar, die elk bestaan uit een avondprogramma en een playbill ontworpen door Maud Vervenne. Sully: ‘Onze grafische identiteit is een integraal onderdeel van het programma, omdat het krantontwerp verwijst naar Torpedo’s geschiedenis, en het publiceren van de playbill een groot deel van het project uitmaakt.’

Op 9 juni zal Akte V plaatsvinden waarbij een film over Tsjechische architect en meubelontwerpster Helena Jiskrová wordt getoond, gemaakt door de Slowaakse kunstenaar Anna Daučíková. Jiskrová ontvluchtte ruim dertig jaar geleden de Sovjet-Unie en woont sindsdien in Amsterdam. Haar werk is echter nog nooit in Nederland getoond. Jager: ‘Daarom vervangen we bij deze filmvertoning de theaterstoelen door meubels van Jiskrová, die speciaal voor de gelegenheid zijn gemaakt.’

The Balcony, Den Haag

The Balcony in Den Haag is begonnen in de etalage van vioolbouwer Willem Bouman maar heeft inmiddels een eigen projectruimte. Daar zal t/m 6 mei de tentoonstelling The insincere charm of things te zien zijn, gecureerd door Arthur Cordier en Valentino Russo, in samenwerking met Philippe Braem, waarin werk van Marcel Broodthaers (1924-1976) wordt gecombineerd met hedendaags werk van Louis Randaxhe en Aline Bouvy, om vanuit hedendaagse artistieke arbeid te reflecteren op de kunstgeschiedenis en andersom. Broodthaers ruilde in 1968 zijn kunstenaarschap in voor een functie als directeur van het fictieve Musée d’Art Moderne, Département des Aigles, dat hij opende in zijn eigen woonhuis in Brussel. Formeel, administratief en conceptueel gezien was het museum compleet, maar er was geen enkel origineel kunstwerk te zien – of toch wel? In The Balcony zal zijn werk getoond worden naast dat van Randaxhe en Bouvy, die zich eveneens bezighouden met het bevragen van de context en kenmerken van de kunstgeschiedenis.

Casco Art Institute, Utrecht

In mei zal het Nina bell F. House Museum na haar introductie op de Singapore Biënnale 2022, neerstrijken in Utrecht. Binna Choi, directeur van Casco, vertelt dat Nina bell F. werd geboren in 2016 vanuit een waardering voor het gedachtegoed van Nina Simone, bell hooks en Silvia Federici: ‘Nina is een personificatie van de niet-institutionele collectieve praktijk rond en buiten Casco. Het idee van het huismuseum ontstond vanuit de noodzaak om deze praktijk te archiveren, met aandacht voor de waarde van zorg en onderhoud in intergenerationele en interculturele relaties.’ In Utrecht zal de museumarchitectuur symbolisch worden vertegenwoordigd met kleine fermentatiehuisjes van Donghwan Kam, waaromheen installaties, bijeenkomsten en een archiefproject worden gepresenteerd. Op 27 mei opent de tentoonstelling bij Casco, waar deze de hele maand juni te zien zal zijn. Tegelijkertijd wordt er ook het Unlearning Center geïntroduceerd, een nieuw educatief programma voor het ontleren van institutionele gewoonten.

De Fabriek, Eindhoven

De maand april staat bij De Fabriek in Eindhoven dankzij Darcy Neven in het teken van wxtchcraft. Tijdens een residency van 21 februari tot 23 april ontwikkelt Darcy hier haar praktijk in en rondom de tuin: ‘De periode tussen winter en lente is eigenlijk het echte begin van het jaar. Dan vindt ook het pagan-ritueel van de ostara plaats, de lente-equinox. Het is tevens het begin van het moestuinseizoen.’ Werken in de tuin vormt slechts een van de aspecten van Darcy’s praktijk die ook kunst, schrijven, soep maken en delen, het tantrische en het spirituele omvat. In de weekenden van 7, 14 en 21 april toont ze in De Fabriek haar complete praktijk ‘als een soort ecosysteem’. Darcy: ‘In de expo wil ik mijn dagelijkse handelingen laten zien als heilige rituelen. In de tijd waarin we leven is het een vorm van activisme om te vertragen, om terug te gaan naar de basis en om dat heilig te maken.’

Derde Wal, Nijmegen

Derde Wal is een nomadische stichting gericht op de publieke ruimte van Gelderland. Naast onderzoek, interventies in de openbare ruimte en een online archief van publieke ruimtes die beschikbaar zijn voor artistiek experiment, organiseert Derde Wal elk jaar Social Aspects waarvoor een diverse groep kunstenaars bijeengebracht wordt om te reageren op de publieke ruimte van Nijmegen of Arnhem.

Dit jaar ligt het echter helemaal stil bij Derde Wal. Nadat er geen financiële steun van het Mondriaan Fonds is binnengekomen, is ook de subsidieaanvraag bij de gemeente Nijmegen afgewezen. Er loopt nu een rechtszaak tegen die beslissing. ‘Het zijn bandietjes bij het Mondriaan, maar vooral bij de gemeente’, zegt Robbie Driessen, een van de initiatiefnemers van Derde Wal. ‘Van “fair practice” of “governance culture code” hebben ze hier in Nijmegen nog nooit gehoord. We hebben alle medewerkers moeten ontslaan. Iedereen is iets anders gaan doen.’ Driessen is even stil. ‘Gelukkig vind ik ook genoeg andere dingen leuk.’