metropolis m

Te groot voor zijn leeftijd

Bob Eikelboom (1994) ontmoette ik per toeval, twee jaar geleden bij zijn afstuderen in Den Haag. Hij bleek een jonge kunstenaar met zekere reputatie, type durfal, innemend en brutaal. Al op puberleeftijd wist hij dat hij schilder wilde worden, en haalde hij De Telegraaf met zijn eerste tentoonstelling in een Haagse galerie (ongetwijfeld uitverkocht). Hij zat vol ideeën, in dat gesprek (dat is terug te lezen op de website van Metropolis M), terwijl hij bezig was te bewegen van een formeel soort van schilderkunst naar wat je conceptuele schilderkunst kunt noemen. Niet elk werk was even geslaagd, maar hij wist toch te overtuigen met zijn eindpresentatie, alles bij elkaar. Er zat een prettige afstand in voor een schilderdier.

Na zijn afstuderen is Eikelboom zichtbaar gebleven en dook links en rechts in tentoonstellingen op. Ik zag werk van hem afgelopen zomer in een tentoonstelling in het Bonnefantenmuseum in Maastricht, waar ik na mijn rondgang door het museum bijna per toeval op een van de geschilderde puisten die Eikelboom een tijdje geschilderd heeft stuitte. Er hing links van de ingang een donker blauw oog al het binnenkomend bezoek in de gaten te houden. De serie die ooit is begonnen met doeken in parelmoer, als ging het om een grotesk wandsierraad, bleek in deze donkerblauwe metallic variant meer een zwart gat waar niet in valt binnen te dringen. Als kijker blijf je aan de buitenkant, hoe graag je er ook misschien in wil wegzinken.

Het beviel me wel dat oog in dat museum dat nu eenmaal een voorliefde heeft voor een tikkeltje aparte schilderkunst. Het blauwe schilderij is er een dat je als toeschouwer toch enigszins voor lul laat staan. Niet echt een werk om peinzend voor te gaan vertoeven op z’n Ad Reinharts, in gedachten verzonken, op zoek naar het verborgen kruis, terwijl je kijkt naar verwrongen spiegeling van jezelf. Het heeft iets onhandigs en ongemakkelijks, gebutst en wel. Het werk is te groot voor zijn leeftijd.

Meest recent werk dat ik van Eikelboom gezien heb is figuratief werk, in de stijl van Japans speelgoed, dat begreep ik, door iedere toeschouwer te wijzigen is. Eikelbooms interesse in de andere kant, die van de toeschouwer zet kennelijk door: de schilder die alles uit handen geeft, in dit geval een raamvertelling met tal van kunsthistorische verwijzingen: Make Your Own Art History, waar je als je het goed doet ook zelf deel van wordt: welke verzamelaar wil dat nu niet? Ik ben benieuwd waar die ontwikkeling toe gaat leiden in zijn meest recente tentoonstelling die op 23 november opent bij Boetzelaer/Nispen. Dat kan zoals vaker bij Eikelboom weer iets compleet anders zijn.

Domeniek Ruyters

hoofdredacteur van Metropolis M

Domeniek Ruyters

is hoofdredacteur van Metropolis M

Recente artikelen