metropolis m

Na het sluiten van mijn galerie in Amsterdam, ben ik begonnen met een opleiding aan de Schrijversvakschool. Inmiddels werk ik voor een cultuurfonds en adviseer ik op het gebied van hedendaagse kunst. Ik ben door de initiators van Art Island, Brinkman&Bergsma, gevraagd om een performanceprogramma voor te stellen, vervolgens hebben we ondersteuning van de VanDenEnde Foundation ontvangen.

Eerder heb ik in samenwerking met Kunstverein (naast mijn galerie gelegen in de Pijp) en Maxine Kopsa, jarenlang het Spring Performance Festival ontwikkelt (SPF). Tijdens dit ‘festival’, hebben er legendarische performances plaatsgevonden. Zoals Nora Turato in pyjama in Het Tassenmuseum. Marc Bijl simuleerde met een zwartwit geblokte vlag een racewedstrijd op de Lineausstraat met de toevallig passerende auto’s. Een synchroonzwemmen performance in het Zuiderbad van Glenn Lewis was een persoonlijk hoogtepunt. Bij de laatste editie werkten we samen met het Stedelijk Museum en De Ateliers en een enkele bedrijfscollectie. Ook is er een performance van Bas Jan Ader uitgevoerd (door een acteur) in de setting van een iemands huiskamer. De veranderende locaties, veelal op initiatief van de kunstenaars en de mogelijkheden die het programmeren van een buurt opleverde, gaf de energie aan het festival.

De beurs wordt geopend met een performance van Kexin Hao genaamd TotalBody Workout. Aan de bezoekers van de beurs, de deelnemende galeriehouders en de werknemers op het terrein, wordt gevraagd deel te nemen. Door middel van een gezamenlijk moment – de workout sessie – zullen spanningen en stress hopelijk zoveel mogelijk worden weggenomen. Zo kan iedereen op ontspannen wijze aan de eerste dag van de beurs beginnen.

Performance is direct en actief. Het terrein zelf herbergt vele mogelijkheden, voor werk om op te reageren. Ik heb het idee dat er nog veel meer te ontginnen is, maar dat is voor de volgende curator. Voor deze editie maken we gebruik van het tot de verbeelding sprekende pontje, het open veld waar de boot aankomt. Een loopronde rond het eiland en verschillende duinachtige plekken.

De beurs duurt drie dagen, dus dan is het prettig als er iedere dag iets te ervaren is. Er zijn ook veel durational werken (je kan ook zeggen werken die met endurance te maken hebben) zoals de performance van Zahar Bondar. Deze kunstenaar – zoon van twee circusartiesten – zal balancerend met een ijzeren paal van zes meter op zijn voorhoofd,(Forehead series, ongoing) afwisselend een tekst van Raimundas Malasauskas en ambient muziek gecomponeerd (in samenwerking met) Pavel Milyakov ten gehore brengen. Veel kunstenaars, bijna allemaal, hebben speciaal werk geproduceerd. Dat is bijzonder. Het stimuleert ook, denk ik, om voor zo’n locatie, nieuw werk te ontwikkelen, en dit hopelijk weer op een andere plek te tonen.

Kexin Hao had ik zien optreden op een verjaardag van een vriendin (Roos Gortzak); zij was de eerste kunstenaar die ik heb benaderd. Haar werk is slim en bevat een flinke dosis humor en richt zich op het idee van een maatschappij die op allerlei manieren (zoals allerlei stompzinnigs op het gebied van sport) het lichaam kapitaliseert. Ik had net de vermoeide samenleving van Byung-Chul Han gelezen en bevindt mij zelf ook in een fase in mijn leven waarvan je je afvraagt: is er meer nodig, of is vertraging de oplossing? In die zin is het ook de bedoeling om voornamelijk oplossingen te laten zien en te bieden. En kunst geeft die. De kunstenaars geven commentaar op onze geconditioneerde levens en laten zien dat het ook anders kan. Als we ons creatiever zouden opstellen, en meer zelf zouden bedenken en ontwikkelen, zouden we wellicht ook gelukkiger zijn.

Guido en ik werken al heel lang samen, en toen ik hem polste en enkele kernwoorden gaf (zoals locatie en context), ging hij op onderzoek en kwam direct terug met het werk dat hij en een altvioliste speciaal tijdens Art Island gaan opvoeren. Het werk heeft numerologie als uitgangspunt. Deze interesse verstrengelt Guido natuurlijk al in zijn gehele oeuvre. Muziek en duursport natuurlijk ook. Kortom er gaat live een echte Van der Werve plaatsvinden, waar ook nog door de bezoeker aan deelgenomen kan worden. En inderdaad dat is uniek, want Guido is films gaan maken omdat hij niet vele malen hetzelfde werk wilde uitvoeren.

Ik heb de meeste werken geselecteerd maar Erik Kamaletdinov is door Dürst Britt & Mayhew voorgesteld en dat was direct een goed project voor op de pont naar het eiland toe. De kunstenaar zal binnen het karakter Queen Emma (de naam van de boot is Emma) als psychopomp – (persoon die mensen naar het hiernamaals begeleidt) – de bezoeker naar de overkant hosten, onderwijl spreekt Emma haar zorgen uit en is reflectief op beladen stukken uit haar verleden, en de geschiedenis van Nederland zoals het kolonialisme.

Rond de 19 graden dus prima weer voor bezoek aan een eiland vol met gedachtengoed, ervaringen en hoopvolle oplossingen.