Een hal vol dood en verderf AVL in de onderzeebootloods
Wie had gedacht dat Boijmans zijn eigen Unilever series was begonnen, komt bedrogen uit. De havenloods – voormalige RDM-werkplaats- die tijdelijk is bestemd als kunstlocatie biedt geen grote installatie van het formaat Turbine Hall in Tate Modern. De voormalige RDM-werf is omgebouwd tot een grote toonzaal.
AVL heeft ervoor gekozen er een soort mega-dump annex bouwmarkt van te maken (incl. afdeling wapentuig, sanitair, en vloeistof-tanks). Drie meer recente ontwikkelingen in het oeuvre worden keurig soort bij soort uiteengezet. Tussendoor staat het meer commerciële goed: wat vrolijk meubilair, sofa’s, lampen en een enkel bed uit vroegere tijden – precies zoals dat hoort in een Praxis of Gamma.
AVL’s zwartgallige kunst, die zoals altijd met veel jongensachtige lol en bravoure wordt gebracht, krijgt in Infernopolis de ruimte om te laten zien wat ze werkelijk inhoudt. In Aken in het Ludwigforum een paar jaar geleden vond ik al die opengesneden torso’s potsierlijk, koket, een trucje. Hier in de licht verontrustende omgeving van het havengebied, wetend van de militaire geschiedenis van de loods en de vernietiging waar ze voor staat, krijgt het werk de nare lading die het heeft. Van obsessief wordt ze kritisch, van persoonlijk algemeen, van historisch toekomstgericht – of is de metafoor van de groteske uitbuiting een commentaar op de samenleving van vandaag?
Van mij mag AVL alleen nog maar buiten het museum getoond worden in passende omgeving. Alleen daar zie je AVL op z’n best.
Domeniek Ruyters
is hoofdredacteur van Metropolis M
