Holy O!

Domeniek Ruyters

13.09.2013

recensie

Issue nr 2 april-mei 2025

Hoe krijg je een gigantische loods klein?

Onderling hebben Klaas Kloosterboer, Jim Shaw en Chris Martin in het voorgesprek vermoedelijk afgesproken er een soort van schoenendozen van te maken. Twee van de drie presentaties zinspelen daar in ieder geval expliciet op (Martin en Shaw), waar de derde (Kloosterboer) misschien niet zozeer een schoenendoos dan wel een doos in een doos maakt, of beter een theater, wat een schoenendoos-met-kijkgat uiteindelijk ook is.

Het geeft de presentatie een levendig karakter, speels, vrolijk, voor alle leeftijden. Met een knipoog wordt gekeken naar het spektakel dat De Onderzeebootloods is.

Niet alle drie de kunstenaars weten even goed met de schaal van de hen toegewezen hallen om te gaan. Waar twee (Shaw en Kloosterboer) op knappe wijze slagen, weet de derde (Martin) minder te overtuigen. Als verloren hangen zijn doeken in de ruimte. Weliswaar heeft hij bovenin nog een echt kijkgat aangebracht, op een entresol, om zijn ‘schoenendoos’ tot een echte schoenendoos te maken, maar zelfs vanuit hier komen de door de gigantische hal dolende doeken niet bij elkaar.

Martin laat vooral zien hoe meesterlijk de anderen hun ruimtes weten te bespelen. Hoe groot ook die hallen zijn, als bezoeker zoom je met het grootste gemak in en uit, en kruipt letterlijk en figuurlijk de ruimte in, wordt er heer en meester, zeg maar de eigenaar van de schoenendoos.

Shaw maakte van zijn hal een perfect Amerikaans theater, waarin de grote thema’s (slimme reflecties op de Amerikaanse samenleving in overtuigend b-cultuur idioom) uit zijn oeuvre voor de gelegenheid bijeen zijn gezet. Kloosterboer toont een fabricagelijn van de hedendaagse schilder/performer, die aan de lopende band gekleurde doeken produceert. De door de zaal bewegende werken geven elke paar secondes nieuwe onderlinge verhoudingen weer.

Bij buitenkomst blijkt Martin, die binnen door het ijs zakt, meer geïnspireerd te zijn geweest door de opvallende buitenkant van de Onderzeebootloods, met zijn typische rode belijning. Hij hing een groot doek aan de gevel waarmee hij zich voor zijn gerommel binnen enigszins revancheert.

(‘Holy O’ komt overigens uit een strip van Shaw die te lezen is op de entresol)