De 8.83 beste werken van Art Rotterdam
Geen top 100 of top 10, maar de top 8.83 beste werken van Art Rotterdam.
Dave Hickey, controversieel Amerikaans kunstcriticus met een dwarse opinie en een scherpe pen, zei eens in een lezing dat slechts één op de honderd kunstwerken op een kunstbeurs de moeite van het bekijken waard is.
Ik denk dat iedereen die een kunstbeurs bezoekt het wel met hem eens is. Ik in ieder geval wel. Al weet ik niet zeker of dat aan de kunst zelf ligt, of aan de beroerde uitstalling ervan, die een kunstbeurs nu eenmaal biedt.
Bij toepassing van de formule van Dave Hickey op Art Rotterdam kom ik tot de volgende rekensom. Als alle 96 deelnemende galeries gemiddeld 9 kunstwerken exposeren, dan zijn er in totaal 864 te zien. Tel daarbij 19 videoprojecties en deel dat door 100, dan zijn er op Art Rotterdam naar model van Dave Hickeys stelregel voor u en mij zo’n 8.83 goede kunstwerken te ontdekken.
Hier zijn alvast die van mij, alle 8.83 hartstikke goed, in willekeurige volgorde.
[h1]1. Florian en Michael Quistrebert bij Juliètte Jongma
De broertjes Quistrebert doen de jaren zestig nog eens dunnetjes over met de combi materiekunst en op-art. Maar nostalgisch is hun kunst niet te noemen. De op-art heeft door haar sculpturale productiewijze iets troebels, donkers en duisters, hun informele materiekunst iets extreem kunstmatigs, alsof ze van polyester is gemaakt, met fluoraccenten. De sixties na behandeling in een XTC-lab.
2. William Hunt bij Rotwand
Hunt is in Nederland een oude bekende, na zijn optreden in Witte de With in de tijd dat Schafhausen daar directeur was. In Art Rotterdam kun je zien dat hij nog steeds bezig is met performances die soms resulteren in objecten, zoals dit vervreemdende afgietsel van zijn gezicht achter de microfoon. Als je dit beeld met zijn echo van een dodenmasker ziet ga je misschien wel anders denken over je ambities mee te doen aan een talentenjacht.
3. Thijs Jansen bij Wagemans
Ik heb een zwak voor de schilderkunst van Thijs Jansen. In hem herleeft de traditie van de Nederlandse genrekunst, op een manier zoals ik het geen ander momenteel zie doen. Er is geen kunstenaar (ook geen fotograaf) die het trieste Nederland van dit moment zo treffend in beeld brengt. Vreemd, naar, ultiem melancholisch. Nederland bezien vanuit een jaren tachtig flat in een buitenwijk in Assen (al woont Jansen geloof ik in Groningen). Op het balkon staat de frituur volop te stomen, terwijl een druilerige regen neerdaalt. Of wat te denken van deze twee Larpers in het bos.
4. Erkka Nissinen bij Ellen de Bruyne
Winnaar van de Andazprijs, waardoor het werk in de collectie komt van De Hallen Haarlem en het Stedelijk in Amsterdam. Niet alleen de favoriet van de jury maar ook die van mij op het wederom fantastische beursonderdeel Projections. Nissinen is geestig en kritisch, onderhoudend en diepzinnig, verwarrend en poëtisch. Zie deze video, met het ritme en karakter van een vreemde videoclip, en de helft van de in Projections getoonde video’s verandert in quasi-diepzinnige cerebrale poeha.
5. Bert Boogaard bij Paul Andriesse
Bert Boogaard heeft in de jaren tachtig covers gemaakt voor Metropolis M. Met minimale middelen wist hij een gedenkwaardige serie te ontwerpen, die zich over meerdere jaren uitstrekt. Nadien ben ik hem uit het oog verloren, en hier is hij ineens met een doek dat herinneringen oproept aan zijn beste werk uit de jaren tachtig. Er zijn in Rotterdam wel meer oudere kunstenaars met oud werk of oud aandoend werk (René Daniels, Rob van Koningsbruggen, Jan Dibbets), en dat blijkt geen onaangename confrontatie. Al die vernieuwing, nergens voor nodig. Goud van oud.
6. Jon Rafman bij Seventeen
De kunstwereld wil er nog niet aan, maar ook in de kunst doet de computer zijn intrede. Het beeld van Jon Rafman dat u hier ziet is gewoon een code, computertaal, en kan vermoedelijk vele vormen aannemen, met een druk op de knop. Op zichzelf zijn het vrij afzichtelijke beelden deze twee quasi-bustes. Maar ze staan hier, op de beurs en in dit verslagje, de toekomst uit te beelden, een moderniteit waar de meeste andere kunstenaars op de beurs niet van willen weten. De toekomst is de opmerkelijke afwezige op Art Rotterdam, net als de maatschappij overigens. Ik heb maar een paar foto’s gezien. Wilfried Lentz had een paar mooie, van Suzanne Kriemann en Rossella Biscotti.
7. Olga Balema bij Fons Welters
Fons Welters is een galeriehouder met een fijn gevoel voor vernieuwing. Balema is een van zijn laatste ontdekkingen. De tegel die genoeg heeft van zijn tegel-zijn, staat net als al haar werk bol van het zogeheten nieuw materialisme, waarin het (kunst)object op zijn materialiteit wordt onderzocht. Zitje van Magali Reus in de stand van Welters was ook mooi.
8. Toril Johannesen bij Tenderpixel
Ook al gesignaleerd in ons andere verslagje van de beurs: Toril Johannesen. Heeft iets met wiskunde, zoals wel meer kunstenaars daar momenteel door gefascineerd zijn, en veelvuldig naar verwijzen, zonder te wiskundig te worden overigens. Buiten Robbert Dijkgraaf ben ik nog niet veel rekenwonders onder de kunstenaars tegengekomen. De verwijzing naar wiskunde gaat over andere zaken, over verborgen ordes en abstracte systemen die de maatschappij sturen. Ook bij Johannesen, gok ik.
8.83 (afgerond naar 9) Mary Reid Kelley bij Pilar Corrias
Net als Nissinen te zien op Projections, en net als Nissinen een soort muziekclip, maar dan anders. Bij haar in de stijl van een tragedie. Geen ontdekking die Mary Reid Kelley overigens, we hebben haar al jaren geleden een keer geportretteerd. Het werk uit 2013 biedt ook niet veel nieuws, in vergelijking met haar werk van toen, maar blijft heel leuk en knap en goed geschreven en met fantastische kostuums en decors.
Domeniek Ruyters
is hoofdredacteur van Metropolis M
