metropolis m

De Rijksakademie, De Ateliers en de Jan van Eyck Academie gaan op de schop, als gevolg van de forse bezuinigingen. Alle drie vechten voor behoud van hun identiteit. Maar wat is die identiteit? Een portret van binnenuit, aan de hand van drie kunstenaars.

(Dit artikel is gepubliceerd in Metropolis M nr. 5-2012)

Voor een buitenstaander lijken de drie postacademische instellingen op elkaar, maar als je je erin verdiept, dan zijn de verschillen groot. Zo begon de Jan van Eyck Academie als gewone kunstacademie, werd de Rijksakademie in 1870 opgericht door Koning Willem III en werd De Ateliers in 1963 in het leven geroepen door kunstenaars die ontevreden waren met de bestaande mogelijkheden in het kunstonderwijs. In de loop der jaren hebben de opleidingen een eigen positie verworven binnen de Nederlandse en internationale kunst. Ze gelden ieder op een eigen manier als de grote motor van de talentontwikkeling in dit land, waarbij de Jan van Eyck Academie de naam heeft vooral geschikt te zijn voor maatschappijbevlogen theoretici, De Ateliers de ideale begeleiding biedt aan jonge, autonoom opererende kunstenaars, en de Rijksakademie er is voor de iets oudere, ambitieuze carrièremaker die toegang wil krijgen tot de internationale netwerken.

De werkelijkheid ligt uiteraard genuanceerder. Om een beter beeld te krijgen van deze instituten in een onzekere tijd, wordt er in dit artikel niet gekeken naar de beeldvorming die erover bestaat, maar naar de deelnemende kunstenaars. Wie kiest voor welke opleiding en waarom?

… …

LEES VERDER IN METROPOLIS M Nr. 5-2012 (HIER TE KOOP):

• Wat verandert er bij de postacademische instellingen in 2013?
• Portretten van Thomas Raat (Rijksakademie), Eric Sidner (De Ateliers) en Esmé Valk (Jan van Eyck Academie)

+ gratis catalogus Amsterdam Pavilion – 9th Shanghai Biennale