
Zee van licht GLOW in Eindhoven
Eindhoven, de lichtstad, wil zich profileren als stad van technologie, licht en design. Glow brengt alles samen, en een massapubliek: 125.000 bezoekers in tien dagen.
Spektakel. Er is geen andere beschrijving mogelijk voor GLOW. Het overgrote deel van de ruim twintig lichtwerken langs deze route van Effenaar tot aan Strijp-S, het creatieve centrum van de stad, is groot, heel groot, zeg maar gerust gigantisch. Geen stadion te hoog…

…geen gevel te breed…

…Glow weet er wel raad mee. Zelfs met de in Eindhoven nog altijd heilige voormalige lichttoren van Philips.

Glow blijkt heel vernuftig in elkaar gezet, volgens het regime gevelprojectie – iets-anders-met-licht – gevelprojectie – iets-anders-met-licht.
Die gevelprojecties kunnen mij gestolen worden, maar de iets-ander-met-licht-dingen blijken soms zeer vermakelijk. Zo is er bijvoorbeeld een rare Japanner, die een twintig meter hoge lantarenpaal heeft ingepakt met een complete slaapkamer, waarbij het nachtlampje de straatlantaarn is.

Sta je daar ineens op twintig meter hoogte, samengepropt met veel publiek in een wankel kamertje, te wiebelen op een steigerconstructie, kijkend naar een veel te groot nachtlampje.

Pakkend zijn ook een serie videoprojecties van dansende derwisjen, geprojecteerd op cirkelvormige schermen in een spooky leidingenstraat, op het voormalige industriegebied van de Philipsfabrieken.



In de nabijgelegen hal wordt de mysterieuze sfeer voortgezet met videoprojecties op transparante schermen. Een stad bij nacht bijvoorbeeld, die diepte krijgt over meerdere schermen.


Het geheel wordt bezegeld met een kaarsje, gestoken in een gat door een boekenplank. Het brandt zich als het ware een weg door het gat, om met een streep licht naar beneden te vallen. Te snel voor de massaal klaar staande amateurfotografen, die zonder uitzondering te laat afdrukken op dit moment suprême.

Tot de lichttussendoortjes behoren ook sympathieke filmpjes op de gevel bij het kunstcentrum TAC…


…een aanklacht tegen het broeikaseffect op het terrein van Philips Lighting.
…en enkele presentaties binnen, in nabijgelegen kunstcentra, als Mu.
Hier is een carrousel lichtbakken te zien van de kunstenaarsgroep The Changes, die kennelijk evenveel van de beeldcultuur houden, als haar verafschuwen, gezien de dodelijke nivellerende wijze waarop ze de beelden presenteren..


Het werk dat nog de meeste artistieke pretentie aan de dag legt is een regelrechte Germaine Kruip-rip-off van de Duitse lichtkunstautoriteit Mischa Kuball in het Eindhovense Centraal Station. Langzaam gaan de TL-lampen in de portiek aan en uit, zonder dat iemand het in de gaten lijkt te hebben. Onverstoord hangen de gebruikelijke portiekhangers rustig door, zonder zich te storen aan de plotselinge duisternis, dan wel het plotselinge felle licht.
De Kuball van Eindhoven mist elke werking en betekenis in deze op spektakel gerichte context. GLOW wil helemaal geen grote kunst brengen. GLOW wil gewoon een leuk familie-uitje zijn op een droge herfstavond. Goed voorafje bij een bezoek aan de nieuwe James Bond.
Domeniek Ruyters
is hoofdredacteur van Metropolis M