The One Minute Review
Bij een bezoek aan de jubileumtentoonstelling 10 jaar One Minutes in Kade in Amersfoort, bedacht ik me de tentoonstelling te recenseren in een kritiek van één minuut: The One Minute Review. Koekje van eigen deeg, heet dat. Het schrijven duurde iets langer, geef ik toe, zoals ook de productie van de video’s langer duurt. Maar de tekst is prima te lezen in één minuut. Zult u zeggen: dat kunnen we niet serieus nemen, een kritiek van één minuut. Zeg ik: precies!
Okay, even ten goede van de videominuutjes van Jos Houweling (de grote één-minutenbaas en bedenker van het genre dat inmiddels wereldhandel is, met een videotheek van liefst 12.000 stuks): het schijnt dat de gemiddelde museumbezoeker het niet langer dan 10 seconden uithoudt voor een schilderij. Daarmee vergeleken is een video van één minuut een eeuwigheid.
Eenmaal op bezoek bij het overzicht in Amersfoort, stel ik vast dat een minuut inderdaad lang duurt. Bij sommige video’s kruipen de secondes voorbij. Ik vermoed dat de curator in Amersfoort dat ook vond, want in twee zalen waar het overzicht van tien jaar wordt vertoond zijn meerdere video’s muur-, zelfs plafondvullend geprojecteerd, zodat je er naar tien tegelijkertijd kunt kijken. Dat geeft wel een vrolijk totaalbeeld; enig nadeel is dat van het One Minute-concept weinig overblijft. Het is eeuwigdurend videobehang geworden, van het type het beweegt en heeft kleur.
Misschien is het een goed idee om de selectie bij een volgend jubileum te verdelen over 100 musea. Krijgt de bezoeker per museum één video van 1 minuut te zien. Zijn de minuutjes ook weer wat ze horen te zijn: 60 seconden en basta. Misschien dat ze zo ook beter beklijven.
10 jaar The One Minutes biedt de beste video’s uit 90 landen. Ter gelegenheid van de tentoonstelling en het tienjarig bestaan is een catalogus en een DVD met 10 x 10 One Minutes uitgebracht.
Domeniek Ruyters
is hoofdredacteur van Metropolis M