metropolis m

Jasper Krabbé, kunstenaar en televisiepresentator, geeft zijn kijk op de collectie van het Tropenmuseum.

We hoeven er niet omheen te draaien. Jasper Krabbé mag dan kunstenaar zijn, een –geloof ik – redelijk succesvol schilder, maar als we hem niet zouden kennen van televisie, dan zou hij nu niet als gastcurator een tentoonstelling hebben mogen inrichten in het Tropenmuseum.

Als het puur om de inhoud was gegaan was er door het museum wel een andere curator gekozen, iemand met een grondige kennis van de kunst- en cultuurgeschiedenis uit de verre uithoeken van de wereld. Een echte specialist.

Krabbé is als curator het typische voorbeeld van de celebrity-curator, uitgekozen op zijn beroemdheid meer dan zijn expertise. Ingehuurd om via optredens in de media publiek te mobiliseren dat anders niet naar het museum zou komen.

Krabbé komt er ook eerlijk voor uit dat hij de ballen verstand heeft van de kunst die hij hier moet selecteren. Alles is door hem gekozen op aantrekkingskracht, intuïtief. Krabbé heeft het over ‘de energie’ van goede kunst, die geen grenzen in tijd en ruimte heeft.

De wereld als een exotisch kijkspektakel, waar we maar weinig van begrijpen.

De tentoonstelling volgt het model van de shopping experience. Tropenmuseum goes De Bijenkorf.

Ook al is er een audiotour, kennis is uit de tentoonstelling weggefilterd. Het publiek kijkt naar dingen, kunst, voorwerpen, zonder een idee te hebben waar ze vandaan komen, noch uit welke tijd ze afkomstig zijn. Honderden objecten, artefacten, kunstwerken, meubels, devotiebeelden, zijn in stemmige tableaux als in de kamers van een huis uitgestald. Tussendoor heeft Krabbé wat eigen werk opgehangen. (Had hij misschien beter niet gedaan, want de schitterende collectie van het Tropenmuseum blaast het compleet weg).

Ook al is de inrichting nogal burgerlijk, van het type villa in het Gooi, het informatiedeficit werkt wel. Het ontbreken van toelichting (op bijschriften en anderszins) maakt me nieuwsgierig. Ik ben thuis allerlei dingen gaan nazoeken in de catalogus. Er is trouwens ook een website waar van alles op valt terug te vinden.

Krabbé heeft oog voor kunst en bijzondere dingen (en het bijzondere in het gewone). Hij heeft fascinerende zaken uit het depot gehaald, ronduit bizarre objecten, die imponeren en vertederen. In de catalogus heeft hij er liefdevol en innemend over geschreven.

Mijn favoriet is een portrettenwand, bestaand uit een allegaartje van portretten uit de wereld , gemaakt door professionals en amateurs, met kapselvoorbeelden, staatsieportretten tot Indonesische popsterren. Het ensemble zou wat mij betreft direct naar een museum voor hedendaagse kunst mogen verhuizen. Hang het maar eens op in de erezaal van het Stedelijk, als contrapunt voor een typisch westerse museumcultuur, en zie de white cube en de hele folklore eromheen op slag veranderen in een eigenaardig provincialisme. Een tijdsverschijnsel, dat wie weet over niet te lange tijd rijp is om gereconstrueerd te worden in een museum voor wereldcultuur.

Soulmade – Jasper Krabbé meets Tropenmuseum
Tropenmuseum. Amsterdam
13.9.2014 t/m 25.1.2015