metropolis m

Het succesverhaal van Pieter Janssen: van medewerker van een reclamebureau tot internationaal geliefd ‘illustratiemerk’. Maak kennis met het universum van Piet Parra.

Het begon allemaal rond het jaar 2000 met het ontwerpen van flyers. Niet lang daarna besloot Pieter Janssen (1976, Maastricht), beter bekend onder zijn artiestennaam Piet Parra, het reclamebureau waar hij destijds werkte te verlaten en voor zichzelf te beginnen. Een gelukkige beslissing. In 2005 werd hij opgemerkt door een galerie in Londen en ontwikkelde hij zich in korte tijd van illustrator en grafisch ontwerper tot allround kunstenaar die ogenschijnlijk moeiteloos verschillende media en disciplines met elkaar combineert. De Kunsthal in Rotterdam presenteert met PARRA (in hoofdletters) een kleurrijke greep uit het werk van de populaire kunstenaar.

De wanden van de ruimte waar de tentoonstelling zich bevindt – Hal 3, een langwerpige, hoge gang in het midden van Koolhaas’ Kunsthal – zijn volgehangen met objecten; van flyers, grote doeken en zeefdrukken tot skateboarddecks, boekcovers en T-shirts. De meeste voorwerpen zijn het resultaat van allerlei samenwerkingsverbanden. Parra ontwierp niet alleen omslagen voor de Volkskrant Magazine en de cover van de nederlandse vertaling van Bret Easton Ellis’ boek De Figuranten (2010), maar ook dessins voor Viktor & Rolf, sneakers voor Nike, horloges voor Casio en T-shirts voor Stüssy. Als je in de zaal staat lijkt iedereen wel iets van Parra te willen. Zijn logo’s voor de populaire Amsterdamse sneakerwinkel Patta en de Rotterdamse evenknie Woei zijn inmiddels iconisch en niet meer uit het Randstedelijke straatbeeld weg te denken.

Parra’s stijl is uniek en kenmerkt zich onder andere door abstracte, voluptueuze figuren met kraalogen en spitse neuzen. Vogelkoppen, noemt hij ze. In een interview met het late night cultuurprogramma Nooit Meer Slapen licht Parra zijn keuze voor deze opmerkelijke vorm toe. Tijdens het ontwikkelen van zijn tekenstijl ondervond hij een probleem met het gezicht; immers, het oog lijkt altijd iemand te willen herkennen. De vogelkop werkt als een masker en laat zich eenvoudig keer op keer hergebruiken. In combinatie met ironische, onzinnige en ook cryptische woorden en teksten – ‘time provides the rope but love will tie the slipknot’, ‘there will be drama’ of ‘snaggle puss whore’ – creëert Parra zo een herkenbare en aantrekkelijke beeldtaal.

Speciaal voor de tentoonstelling in de Kunsthal maakte Piet Parra de muurschildering Innerlijke Strijd (2015) op de bovenverdieping van de hal. Een wirwar van zwartgekleurde objecten en figuren steekt fel af tegen de smetteloos witte muur. Een zooitje, zoals hij het zelf verwoordt, net als het leven.

Tien jaar geleden had hij dit niet gekund; hij begon relatief laat met tekenen en ontwikkelde zijn handschrift gaandeweg. Elk van zijn ontwerpen begint als een schets op papier, computerprogramma’s worden pas later in het proces gebruikt. Innerlijke Strijd gaat over hemzelf, over de turbulente ontwikkelingen die hij de afgelopen tien jaar heeft doorgemaakt, meent Parra in hetzelfde interview met Radio 1.

PARRA is een retrospectief, maar tegelijkertijd ook een momentopname. De tentoonstelling blikt terug op een succesvolle periode in het leven van Piet Parra, maar vormt geen eindstation, zo wordt ons door de kunstenaar op het hart gedrukt. Het werk van Parra lijkt populair en eenvoudig te verteren, maar vraagt door de kleurrijke en absurdistische vormen in combinatie met cryptische teksten ook om een tweede blik, die ook voor Parra zelf voldoende aanleiding geeft tot een vervolg. En uit alles blijkt dat die karakteristieke beeldtaal bijzonder succesvol is en voorlopig nog wel even blijft.

Lindy Kuit is stagiaire bij Metropolis M