Marit Westerhuis, ‘MEGALITH’, Groninger Museum, photo: Heinz Aebi
Een ongemakkelijke maskerade: ‘Wearing Masks’ van Gillian Wearing in het Guggenheim
Met haar volumineuze oeuvre-tentoonstelling Wearing Masks in het Guggenheim in New York toont Gillian Wearing zich als groot innovator in de visuele benadering van het menselijke privéleven. Zelfportretten, hoe spontaan ze ook mogen ogen, zijn altijd enigszins geënsceneerd; en juist in die performance komt volgens de kunstenaar de psychologische kern van de mens aan de oppervlakte. Nadia de Vries ging voor ons kijken.
Al bijna veertig jaar maakt de Britse kunstenaar Gillian Wearing fotoportretten. Het gaat hierbij niet om spontane kiekjes, maar om foto’s die de insteek hebben van een theatrale performance. Kostuums, pruiken en maskers – Wearing is er gek op. Haar portretten kenmerken zich dan ook door overdadig uitgedoste types, wiens alledaagse ‘zelf’ door het verkleedproces onherkenbaar is gemaakt. Wearing beschouwt het fotoportret als een conceptuele ruimte die bij uitstek geschikt is om het fluïde karakter van de mens vast te leggen.
Al bijna veertig jaar maakt de Britse kunstenaar Gillian Wearing fotoportretten. Het gaat hierbij niet om spontane kiekjes, maar om foto’s die de insteek hebben van een theatrale performance. Kostuums, pruiken en maskers – Wearing is er gek op. Haar portretten kenmerken zich dan ook door overdadig uitgedoste types, wiens alledaagse ‘zelf’ door het verkleedproces onherkenbaar is gemaakt. Wearing beschouwt het fotoportret als een conceptuele ruimte die bij uitstek geschikt is om het fluïde karakter van de mens vast te leggen.
Met haar volumineuze oeuvre-tentoonstelling Wearing Masks in het Guggenheim in New York toont Gillian Wearing zich als groot innovator in de visuele benadering van het menselijke privéleven. Zelfportretten, hoe spontaan ze ook mogen ogen, zijn altijd enigszins geënsceneerd; en juist in die performance komt volgens de kunstenaar de psychologische kern van de mens aan de oppervlakte. Nadia de Vries ging voor ons kijken.
volumineuze oeuvre-tentoonstelling
Met haar volumineuze oeuvre-tentoonstelling Wearing Masks in het Guggenheim in New York toont Gillian Wearing zich als groot innovator in de visuele benadering van het menselijke privéleven. Zelfportretten, hoe spontaan ze ook mogen ogen, zijn altijd enigszins geënsceneerd; en juist in die performance komt volgens de kunstenaar de psychologische kern van de mens aan de oppervlakte. Nadia de Vries ging voor ons kijken. Al bijna veertig jaar maakt de Britse kunstenaar Gillian Wearing fotoportretten. Het gaat hierbij niet om spontane kiekjes, maar om foto’s die de insteek hebben van een theatrale performance. Kostuums, pruiken en maskers – Wearing is er gek op. Haar portretten kenmerken zich dan ook door overdadig uitgedoste types, wiens alledaagse ‘zelf’ door het verkleedproces onherkenbaar is gemaakt. Wearing beschouwt het fotoportret als een conceptuele ruimte die bij uitstek geschikt is om het fluïde karakter van de mens vast te leggen.
Al bijna veertig jaar maakt de Britse kunstenaar Gillian Wearing fotoportretten. Het gaat hierbij niet om spontane kiekjes, maar om foto’s die de insteek hebben van een theatrale performance. Kostuums, pruiken en maskers – Wearing is er gek op. Haar portretten kenmerken zich dan ook door overdadig uitgedoste types, wiens alledaagse ‘zelf’ door het verkleedproces onherkenbaar is gemaakt. Wearing beschouwt het fotoportret als een conceptuele ruimte die bij uitstek geschikt is om het fluïde karakter van de mens vast te leggen.
Al bijna veertig jaar maakt de Britse kunstenaar Gillian Wearing fotoportretten. Het gaat hierbij niet om spontane kiekjes, maar om foto’s die de insteek hebben van een theatrale performance. Kostuums, pruiken en maskers – Wearing is er gek op. Haar portretten kenmerken zich dan ook door overdadig uitgedoste types, wiens alledaagse ‘zelf’ door het verkleedproces onherkenbaar is gemaakt. Wearing beschouwt het fotoportret als een conceptuele ruimte die bij uitstek geschikt is om het fluïde karakter van de mens vast te leggen. Al bijna veertig jaar maakt de Britse kunstenaar Gillian Wearing fotoportretten. Het gaat hierbij niet om spontane kiekjes, maar om foto’s die de insteek hebben van een theatrale performance. Kostuums, pruiken en maskers – Wearing is er gek op. Haar portretten kenmerken zich dan ook door overdadig uitgedoste types, wiens alledaagse ‘zelf’ door het verkleedproces onherkenbaar is gemaakt. Wearing beschouwt het fotoportret als een conceptuele ruimte die bij uitstek geschikt is om het fluïde karakter van de mens vast te leggen.
Al bijna veertig jaar maakt de Britse kunstenaar Gillian Wearing fotoportretten. Het gaat hierbij niet om spontane kiekjes, maar om foto’s die de insteek hebben van een theatrale performance. Kostuums, pruiken en maskers – Wearing is er gek op. Haar portretten kenmerken zich dan ook door overdadig uitgedoste types, wiens alledaagse ‘zelf’ door het verkleedproces onherkenbaar is gemaakt. Wearing beschouwt het fotoportret als een conceptuele ruimte die bij uitstek geschikt is om het fluïde karakter van de mens vast te leggen.
Al bijna veertig jaar maakt de Britse kunstenaar Gillian Wearing fotoportretten. Het gaat hierbij niet om spontane kiekjes, maar om foto’s die de insteek hebben van een theatrale performance. Kostuums, pruiken en maskers – Wearing is er gek op. Haar portretten kenmerken zich dan ook door overdadig uitgedoste types, wiens alledaagse ‘zelf’ door het verkleedproces onherkenbaar is gemaakt. Wearing beschouwt het fotoportret als een conceptuele ruimte die bij uitstek geschikt is om het fluïde karakter van de mens vast te leggen. Al bijna veertig jaar maakt de Britse kunstenaar Gillian Wearing fotoportretten. Het gaat hierbij niet om spontane kiekjes, maar om foto’s die de insteek hebben van een theatrale performance. Kostuums, pruiken en maskers – Wearing is er gek op. Haar portretten kenmerken zich dan ook door overdadig uitgedoste types, wiens alledaagse ‘zelf’ door het verkleedproces onherkenbaar is gemaakt. Wearing beschouwt het fotoportret als een conceptuele ruimte die bij uitstek geschikt is om het fluïde karakter van de mens vast te leggen.
Al bijna veertig jaar maakt de Britse kunstenaar Gillian Wearing fotoportretten. Het gaat hierbij niet om spontane kiekjes, maar om foto’s die de insteek hebben van een theatrale performance. Kostuums, pruiken en maskers – Wearing is er gek op. Haar portretten kenmerken zich dan ook door overdadig uitgedoste types, wiens alledaagse ‘zelf’ door het verkleedproces onherkenbaar is gemaakt. Wearing beschouwt het fotoportret als een conceptuele ruimte die bij uitstek geschikt is om het fluïde karakter van de mens vast te leggen. Al bijna veertig jaar maakt de Britse kunstenaar Gillian Wearing fotoportretten. Het gaat hierbij niet om spontane kiekjes, maar om foto’s die de insteek hebben van een theatrale performance. Kostuums, pruiken en maskers – Wearing is er gek op. Haar portretten kenmerken zich dan ook door overdadig uitgedoste types, wiens alledaagse ‘zelf’ door het verkleedproces onherkenbaar is gemaakt. Wearing beschouwt het fotoportret als een conceptuele ruimte die bij uitstek geschikt is om het fluïde karakter van de mens vast te leggen.
Al bijna veertig jaar maakt de Britse kunstenaar Gillian Wearing fotoportretten. Het gaat hierbij niet om spontane kiekjes, maar om foto’s die de insteek hebben van een theatrale performance. Kostuums, pruiken en maskers
– Wearing is er gek op. Haar portretten kenmerken zich dan ook door overdadig uitgedoste types, wiens alledaagse ‘zelf’ door het verkleedproces onherkenbaar is gemaakt. Wearing beschouwt het fotoportret als een conceptuele ruimte die bij uitstek geschikt is om het fluïde karakter van de mens vast te leggen. Al bijna veertig jaar maakt de Britse kunstenaar Gillian Wearing fotoportretten. Het gaat hierbij niet om spontane kiekjes, maar om foto’s die de insteek hebben van een theatrale performance. Kostuums, pruiken en maskers – Wearing is er gek op. Haar portretten kenmerken zich dan ook door overdadig uitgedoste types, wiens alledaagse ‘zelf’ door het verkleedproces onherkenbaar is gemaakt. Wearing beschouwt het fotoportret als een conceptuele ruimte die bij uitstek geschikt is om het fluïde karakter van de mens vast te leggen.
– Wearing is er gek op. Haar portretten kenmerken zich dan ook door overdadig uitgedoste types, wiens alledaagse ‘zelf’ door het verkleedproces onherkenbaar is gemaakt.
Wearing beschouwt het fotoportret als een conceptuele ruimte die bij uitstek geschikt is om het fluïde karakter van de mens vast te leggen. Al bijna veertig jaar maakt de Britse kunstenaar Gillian Wearing fotoportretten. Het gaat hierbij niet om spontane kiekjes, maar om foto’s die de insteek hebben van een theatrale performance. Kostuums, pruiken en maskers – Wearing is er gek op. Haar portretten kenmerken zich dan ook door overdadig uitgedoste types, wiens alledaagse ‘zelf’ door het verkleedproces onherkenbaar is gemaakt. Wearing beschouwt het fotoportret als een conceptuele ruimte die bij uitstek geschikt is om het fluïde karakter van de mens vast te leggen.
Wearing beschouwt het fotoportret als een conceptuele ruimte die bij uitstek geschikt is om het fluïde karakter van de mens vast te leggen. Al bijna veertig jaar maakt de Britse kunstenaar Gillian Wearing fotoportretten. Het gaat hierbij niet om spontane kiekjes, maar om foto’s die de insteek hebben van een theatrale performance. Kostuums, pruiken en maskers – Wearing is er gek op. Haar portretten kenmerken zich dan ook door overdadig uitgedoste types, wiens alledaagse ‘zelf’ door het verkleedproces onherkenbaar is gemaakt. Wearing beschouwt het fotoportret als een conceptuele ruimte die bij uitstek geschikt is om het fluïde karakter van de mens vast te leggen
Wearing beschouwt het fotoportret als een conceptuele ruimte die bij uitstek geschikt is om h
Wearing beschouwt het fotoportret als een conceptuele ruimte die bij uitstek geschikt is om het fluïde karakter van de mens vast te leggen. Al bijna veertig jaar maakt de Britse kunstenaar Gillian Wearing fotoportretten. Het gaat hierbij niet om spontane kiekjes, maar om foto’s die de insteek hebben van een theatrale performance. Kostuums, pruiken en maskers – Wearing is er gek op. Haar portretten kenmerken zich dan ook door overdadig uitgedoste types, wiens alledaagse ‘zelf’ door het verkleedproces onherkenbaar is gemaakt. Wearing beschouwt het fotoportret als een conceptuele ruimte die bij uitstek geschikt is om het fluïde karakter van de mens vast te leggen
Kleine text
Aad-Jan Persoon & Jolien Verlaek
