metropolis m

‘De BIS (Basis Infrastructuur) maakt ongeveer tweederde uit van MAMA’s jaarlijkse structurele inkomsten en eenderde van de totale jaarbegroting. Als de BIS wegvalt is dat een flinke hap, knauw zo je wilt. Hoe dan ook is de insteek doorgaan. Deze zomer werken we samen met staf, bestuur en externe deskundigen aan de herdefiniëring van MAMA’s rol en positie en worden toekomstscenario’s ontwikkeld op basis van onze kracht, maar ook op basis van realiteitszin. We gaan op zoek naar alternatieve manieren om het programma van MAMA te financieren. We zullen een beroep doen voor onze activiteiten op het nieuwe Mondriaan Fonds. We zullen de eigen inkomsten trachten op te schroeven en nadenken over mogelijkheden om de (beheers)lasten naar beneden te brengen door allianties aan te gaan met andere instellingen in de culturele sector maar ook daarbuiten.’

‘In tegenstelling tot bijvoorbeeld W139, die jaarlijks drie ton krijgt van de gemeente Amsterdam, krijgt MAMA 125 duizend euro van de gemeente Rotterdam. In Rotterdam is de economische crisis extra voelbaar daar nu al, in 2011, het geld voor projectsubsidies zo goed als op is. Het is een illusie dat we na 2013 een substantieel hoger bedrag vanuit de gemeente gaan krijgen. Als het om projectsubsidies gaat, zijn er de lokale fondsen zoals Erasmus Stichting of Stichting ter bevordering van Volkskracht die kleinere bedragen en onderdelen uit MAMA’s programma ondersteunen. Puur met lokaal geld redden wij het niet, willen wij het “merk” en de werkwijze van MAMA in stand houden.’

‘Uiteraard vragen we aan bij het Rijk omdat we van mening zijn dat MAMA niet alleen van grote waarde is voor Rotterdam, maar voor de gehele Nederlandse kunstsector.’

‘MAMA is een platform voor visuele cultuur op het grensvlak van beeldende kunst en populaire cultuur en een thuisbasis voor de jongste generatie makers, kunstenaars, organisatoren en publiek. We hebben een sterk signalerende en ontwikkelende functie, voor en achter de schermen. We zijn steeds vaker op zoek naar alternatieve platformen voor presentaties zoals onze www.onlineresidency.com en werken veelvuldig inhoudelijk en productioneel samen met andere instellingen. MAMA maakt tentoonstellingen, boeken en tijdschriften, organiseert performances en events, presenteert en vertegenwoordigt jonge kunstenaars in binnen- en buitenland en maakt deel uit van een internationaal netwerk van gelijkgezinde organisaties.

MAMA is een van de weinige instellingen (in Nederland) op het gebied van professionele beeldende kunst die jongeren vanaf 15-16 jaar binnen de organisatie ruimte geeft om te leren en oefenen in de praktijk. Dit beleid krijgt vorm in speciale leer-werk en educatietrajecten voor MAMA’s vrijwilligers, staf en stagiairs: MAMA Rookies en (voor Rookies met curator ambities) Rookies MA. Onder begeleiding van en in samenwerking met professionals uit de kunstwereld worden kansen geboden aan de curatoren, educatoren, communicatiemedewerkers, opbouwers en projectleiders van de toekomst.’

‘Onze belangrijkste doelgroep is een publiek van 16-26 jaar oud dat breed geïnteresseerd is in beeldende kunst en beeldcultuur in allerlei uitingsvormen zoals tentoonstellingen, maar ook performances, parties, films, muziek, mode, internet. MAMA trekt een relatief groot publiek, bijna 20.000 bezoekers en deelnemers per jaar.’

‘We hebben nu een bezetting van 3.9 fte, verdeeld over 6 mensen. Een aantal taken is extern uitbesteed (ICT ondersteuning, boekhouding). We werken regelmatig samen met gastcuratoren, vormgevers, kunstenaars, schrijvers en dergelijke. Om de staf heen zit een schil van zo’n 30 vrijwilligers en stagiairs, de Rookies en Rookies MA. De stafbezetting kan niet kleiner worden dan deze 3,9 fte; dit is een ondergrens.’

‘Daar gaan we vooralsnog niet van uit. Het gemiddelde aantal willen we vasthouden. Misschien wisselen we de schaal van projecten meer af, kleine, kortdurende presentaties afgewisseld met een jaarlijkse “blockbuster”. Mogelijk beginnen we voor elke tentoonstelling met een budget van € 0. We hebben goede contacten met de Hamburger Kunstverein die in 2011 voor het zelfde probleem staat: nul euro budget voor de programmering. Ook in 2011 draaien zij nog een supergoed programma, dus dan moet dat ons ook lukken. We trekken lering uit de ervaringen van bevriende instellingen in andere landen waar de problemen en stemmingmakerij tegen de meer experimentele instellingen vergelijkbaar is.’