metropolis m

Gepresenteerd worden zes collectieve praktijken uit de kunst en de vormgeving, uit Nederland en daarbuiten. De kunstenaars en ontwerpers benutten de samenwerking voor een open kunstproductie, die meer dan het individuele kunstenaarschap ruimte laat voor alternatieve oriëntaties en onverwachtse wendingen. De discursieve aard, die als vanzelf in een samenwerking besloten ligt, vertaalt zich in projecten die het debat willen stimuleren, zo niet direct dan indirect.

CASTILLO/CORRALES

‘We gebruikten de ruimte die voorheen toebehoorde aan Jocelyn Wolff Gallery al een jaar als gedeeld kantoor voor een groep uitgevers, freelance curatoren en schrijvers, en een kunstenaar, Oscar Tuazon die net van New York naar Parijs was verhuisd. Zelfs met alle bureaus en computers erin, zag de ruimte eruit als een galerie, vanwege de winkelpui, de witte muren, et cetera. Een aantal van ons opperde het idee voor een kleine groepstentoonstelling. We verschoven de meubels, gaven de ruimte een naam en stuurden wat e-mails. De tentoonstelling werd goed bezocht en de meeste mensen bleven urenlang. Na de eerste twee of drie evenementen kwamen we erachter dat het echt een serieus samenwerkingsproject was geworden. Castillo/corrales kon een interessante, kleine showroom worden voor onze ideeën en die van onze vrienden, een plek van waaruit het mogelijk werd een ‘gesprek’ te voeren met een doelgericht publiek. Castillo/corrales wordt collectief gerund, we combineren deskundigheid, ideeën en verplichtingen. We werken samen omdat we het interessant vinden te zien waar onze dagelijkse groepsdiscussies ons toe leiden. We ontdekten ook iets van een gemeenschappelijke ‘stijl’, die we nu kunnen uitdrukken, niet alleen binnen vier muren, maar ook wanneer we gezamenlijk worden uitgenodigd voor workshops of een tentoonstelling. Momenteel werken we veel op internationale schaal, zoals het seminar en het boek over onafhankelijk uitgeven dat we produceerden samen met Montehermoso Art Centre in Vitoria, Spanje, of het lopende project After the last days of Mankind, dat we initieerden in samenwerking met het Nam June Paik Art Center in Seoul.’ MK

www.castillocorrales.frDe kerngroep van castillo/corrales bestaat uit Oscar Tuazon, Thomas Boutoux, François Piron, Benjamin Thorel en Boris Gobille.

DEXTER SINISTER

Dexter Sinister is de samengestelde naam van een in New York gevestigde design/uitgever/evenementenbureau/redactionele workshop en incidentele boekhandel (open op zaterdag) van Stuart Bailey en David Reinfurt, die, overeenkomstig hun idealen, zichzelf ‘pamflettisten’ noemen. Hun praktijk heeft zich ontwikkeld tot een gevarieerde onderneming die zowel het maken van boeken (die van henzelf en die van anderen) en drukwerk (van henzelf) betreft, als het hosten van tal van evenementen; van filmavonden tot boekpresentaties. Daarnaast begeeft Dexter Sinister zich steeds meer in het (internationaal) tentoonstellingscircuit met ‘autonome’ projecten, zoals de Whitney Biennial 2008, waaraan ze deelnamen met een ter plekke geproduceerde serie coöperatieve ‘inserts’, of in het Somerset House in Londen, waar ze drie avonden van lezingen en presentaties verzorgden met gasten. Meest recentelijk organiseerden ze voor The Kitchen in New York de avond True Mirror Microfiche, a ‘Cubist Variety Show’. Hoewel ze altijd op zoek zijn naar samenwerkingsverbanden en inspirerende allianties, blijft de kern van Dexter Sinister simpel. Ieder die bereid is mee te denken is welkom. MK

I hope this is not already arriving too late. But in the meantime I have been thinking about your last email, which wondered ‘Is it WE or is it ME?’ It occurs to me that this distinction between the collective and individual may be false — of course, collective will inevitably depends on individual agency. It is always only a matter of choosing to share.

In thinking about what I could possibly write on the subject for this issue, I realized that it might be a good idea to republish a piece that I wrote seven years ago. ONE POSSIBLE SCENARIO FOR A COLLECTIVE FUTURE originally appeared in DOT DOT DOT 5, April 2001.

Now, I am struck by how the passage of time has completed this assignment for me already. This article was written at the height of the Dot-Com collapse — reading it again today, there is quite a different effect. Again an economic bubble has burst, but this time the consequences appear considerably more dire. Excessive speculation in the housing market has led to a collapse in all aspects of the economy. It is significantly unclear what might happen next.

So, I have just finished wrestling with the old DOT DOT DOT layout files (they were made in Quark xPress (was this only seven years ago?)) and I have managed to reassemble the text as a reformatted PDF. I hope that ‘sharing’ my previously written article again, seven years later, as time has conspired to make some of the ideas again relevant may be a gesture that fits in with the concept of this issue.

For now,

David Reinfurt

—

ONE POSSIBLE SCENARIO FOR A COLLECTIVE FUTURE is now available to download from the METROPOLIS M website at http://www.metropolism.com/

Club Donny

Het begon zo’n drie jaar geleden met het verlangen naar een samenwerkingsverband tussen een groep mensen – kunstenaars, ontwerpers, fotografen, architecten et cetera – die zich bezighouden met cultuur in de publieke sfeer. ‘De openbare ruimte is zo geconditioneerd dat je eigenlijk maar één ding kunt doen: consumeren. We delen steeds minder met elkaar, alles is zo strategisch geworden, ook het grafisch ontwerp. Een club is een van de weinige structuren waarin mensen echt voorliefdes met elkaar kunnen delen’, aldus ontwerpduo Ben Laloua/Didier Pascal. Het antwoord kwam uit een onverwachte hoek: de natuur. ‘Het begrip natuur is een van de weinige aspecten waar iedereen zich nog in herkent.’ De vorm werd een tijdschrift, getiteld Club Donny.

‘Er was een bloemist, Bruto Gusto, die zijn zaak ophief. Het was echt zo’n plek van samenkomst voor natuurliefhebbers om hun hobby te delen. Toen kwamen wij samen met Frank Bruggeman op het idee om een soort project te maken over het verdwijnen van die bloemist. We verzonnen een performance waarin we vanuit een auto bloemstukken gratis weg zouden weggeven aan deze liefhebbers, maar dat bleek praktisch heel lastig, omdat we dan al om vijf uur ‘s ochtend naar de bloemenveiling moesten gaan. Didier Pascal en ik zagen meer in de oprichting van een tijdschrift, dat puur en alleen over het delen van persoonlijke bevindingen over de natuur zou gaan. Dat tijdschrift kreeg echt vorm toen ook architectuurhistoricus Ernst van der Hoeven erbij kwam. Wij zijn erg geïnteresseerd in dit soort “nutteloze informatie”.’ Bijdragen kunnen komen in de vorm van tekst of beeld.

Club Donny # 2 bevat beeld- en tekstbijdragen van onder andere Michael van Gessel, Arnoud Holleman, Claudie de Cleen, Germaine Kruip, Frank Bruggeman, Ernst van der Hoeven, Bertjan Pot, Bik van der Pol en anderen.‘Het is echt bedoeld als een club die steeds groter wordt, waarbij niet een professionele beschrijving, maar persoonlijke bevindingen van de natuur centraal staat.’ Alles zo unedited mogelijk, maar stiekem wel heel mooi vormgegeven. IC

Club Donny, a strictly unedited journal on the personal experience of nature in the urban environment wordt samengesteld door Ben Laloua/Didier Pascal, Frank Bruggeman en Ernst van der Hoeven. Het verschijnt twee keer per jaar en is verkrijgbaar via Episode Publishers.

Uqbar Foundation

‘Uqbar is een platform voor interdisciplinaire praktijk en discussie, ten behoeve van de dialoog tussen kunstenaars, wetenschappers en instituties, en de ontwikkeling van nieuwe manieren van samenwerking’, staat vermeld op hun uitgebreide website. De initiërende kunstenaars Irene Kopelman and Mariana Castillo Deball, als kunstenaars geschoold aan de postacademische werkplaatsen maHKU en Jan van Eyck Academie, geloven sterk in deze grensvervagende artistieke praktijk, die een poging doet nieuwe ruimte voor de kunst te ontwikkelen ‘door zich open te stellen voor andere kennisgebieden.’ Die nieuwe ruimte wordt verkend via research, die hen voert via bibliotheken en archieven, van universiteiten tot musea, en in gesprek brengt met tal van deskundigen.

Afgelopen Manifesta 7 presenteerden ze een gelaagde reflectie op het futurisme, vertrekkend vanuit het Italiaanse International Center for the study of Futurism. Voor het Piet Zwart Instituut in Rotterdam werken ze momenteel samen met studenten aan een project dat, refererend aan Italo Calvino en in lijn met hun eigen alternatieve kunstenaarspraktijk, het individuele auteurschap ter discussie stelt. Is er een verhaal mogelijk, dat zich voortzet in objecten, lezers en teksten, los van de auteur? DR

METAHAVEN

NO LAB IN RMB CITY