metropolis m

Gerry Bibby
The Showroom, London

Vijf jaar geleden verhuisde The Showroom van Oost-Londen naar het centraler gelegen Edgware Road. Huidig resident Gerry Bibby bezocht het pand in hartje winter. Het was er ijskoud en tochtig. Bibby stelde voor om de bovenste ramen van het pand te vervangen als onderdeel van de tentoonstelling Combination Boiler, georganiseerd door The Showroom, Chisenhale Gallery en Studio Voltaire in het kader van het samenwerkingsproject How to Work Together.

In plaats van het pand te vernietigen en kwetsbaar te maken, probeert Bibby het verblijf er te verbeteren. Hoe anders gingen Danielle Horn en Tony Taglianetti recentelijk te werk toen ook hun galerie verhuisde van Vyner Street in Oost-Londen naar een centralere locatie. Voor de openingstentoonstelling van de nieuwe galerieruimte liet Horn de pasvernieuwde façade van het pand slopen door het Deense collectief A Kassen. Het puin hiervan werd, tot de laatste gipskruimels toe, gebruikt voor een ‘architectonische installatie’. De galerie hield letterlijk open huis.

Voor een dergelijke radicale institutionele kritiek hoeft The Showroom niet te vrezen. Waar A Kassen het pand van galerie Nettie Horn genadeloos blootstelde aan de elementen, lijkt het project van Bibby een tegengesteld doel te hebben.

In de tentoonstelling op de benedenverdieping van The Showroom is één van de negen radiatoren gepresenteerd op een bed van Oosterse tapijten (waarschijnlijk restanten van een tapijtenbeurs die eerder in het pand werd gehouden). De troebele inhoud van de radiator drupt in een glazen vaas, die op een sokkel is geplaatst. De titel van het werk is Wishing Well, in een poging om bezoekers aan te moedigen om geld te doneren, zodat de aanzienlijke kosten van de nieuwe ramen kunnen worden gedekt. Op de bovenverdieping is de gedemonteerde radiator vervangen door een koperen buis. Met de passende titel Radiant onderstreept dit werk de afwezigheid van de radiator.

Net als bij zijn 5 Stages Liberation Project (2010), waarvoor hij een tafelpoot amputeerde, is de radiator door Bibby losgekoppeld van zijn functie. Bibby doopte de radiator om tot kantoormeubel; het dient als papierhouder. Het bed van tapijten, getiteld Him, functioneert als zijn bureau. Als Bibby aanwezig is zit hij hier met zijn laptop, en ontvangt zo nu en dan gasten, zoals de redacteuren van zijn boek of de curatoren van If I Can’t Dance, I Don’t Want To Be Part Of Your Revolution. Ook spreekt hij hier af met de ontwerper Will Holder, met wie hij werkt aan het ontwerp van zijn novelle – een doorlopend project waarvan de uitkomsten en restanten door de hele zaal te zien zijn; A’4tjes en overheadprojector sheets, verknipt, verkreukeld en verscheurd.

Deze documenten zijn niet lukraak door de zaal gesmeten, maar op metalen platen bevestigd met tape, lijm of rode, witte en zwarte magneten. De platen zijn op hun beurt bevestigd aan lamellen, waardoor er grote collages ontstaan. Vijf van deze collages, alle nauwkeurig genummerd en van onderschriften voorzien, hangen aan de muren van de tentoonstellingsruimte. Hun titels suggereren een narratief: Opening Night, Sliced Like an Eyeball, Under Pressure, Derange en Shipwrecked.

Er bestaat orde in deze chaos. De collages, alle blauw, zilver en wit, met hier en daar een rode stip in de vorm van een ronde magneet, vormen een aangenaam visueel geheel. Dit geldt ook voor de Disclosure Dramas-serie. In het midden van de zaal staan zes glazen platen die door siliconen blokken omhoog worden gehouden en leunen tegen witte pilaren. Achterin de tentoonstelling is ter duiding een poëtische frase te lezen: ‘Sheets of glas scan be hazardous… but perhaps not when they speculate a composition of intersecting lines’. Van dichtbij is te zien dat griezelige afgietsels van wijsvingers om elk raam grijpen. Met elkaar vormen zij Bibbys bescheiden voorstel voor dubbelglazen ramen.

Vertaald uit het Engels door de redactie

Agnieszka Gratza

Recente artikelen