NON Records
NON Records
Dingen doen zonder doel
Net als beeldend kunstenaars begeven grafisch ontwerpers zich steeds meer in de disciplinaire tussengebieden, waar codes niet vastliggen en culturen niet zijn uitgekristalliseerd. In een verkenning van vernieuwende praktijken die zich uitspreiden over meerdere disciplines, een portret van het Amsterdamse muzieklabel NON Records.
Lovende recensies en uitverkochte NON Nights laten zien dat NON Records in korte tijd een groot publiek aan zich heeft weten te binden. NON Records is niet zomaar een label: het is een Gesamtwerk waarin alles met alles samenhangt. Er wordt muziek gemaakt, die wordt uitgebracht en opgevoerd tijdens eigen optredens. Het muzieklabel, opgericht door een hechte vriendengroep rond de in 2008 afgestudeerde grafisch ontwerper Bear Damen, wil de live-elementen van de elektronische muziek nieuw leven inblazen. Hun grote bekendheid ontstond door de maandelijkse liveshows voor het Amsterdamse poppodium de Melkweg. NON Records negeert de uitbundigheid en expressiviteit van de huidige clubcultuur. Op hun NON Nights brengen ze een live-act die ondersteund wordt door een minimalistische lichtshow en subtiele grafische aankleding. De cultuur waarbinnen NON Records opereert, die voorbijgaat aan de disciplinaire kaders waarmee in Nederland vaak naar de diverse kunstvormen gekeken wordt, is aanleiding voor een gesprek met Bear Damen, Marius Hofstede en Sasha Renkas, NON-leden van het eerste uur.
Kunnen jullie iets meer over het label vertellen?
‘Tijdens onze studie grafisch ontwerpen ontdekten we dat onze vriendschap een gedeelde passie kent: analoog opgenomen elektronische muziek. We zijn ermee gaan werken in onze tracks die net als film en literatuur een verhaal vertellen. NON Records is opgericht als een doorlopend project waarin alles in één huis wordt geproduceerd, van muziek tot lichtshow, van videoteaser tot affiche. Ook de boekingen handelen we zelf af. Het label richt zich met name op liveshows, die te herkennen zijn aan hun minimalistische grafische visuals en de vaste structuur van Italo DJ sets en live-optredens. Bij de live-optredens creëren we een situatie waarbij onze muziek en de beleving van het publiek op zichzelf staan. Dit proberen we ook in onze grafische uitingen en communicatie uit te dragen. Je ziet het bijvoorbeeld mooi terug in het NON Records logo, een levensgroot, uit spiegels opgebouwde letter “N”. De reflectie van de spiegel biedt een blik naar de ander, het publiek in de club waar we optreden. Voor ons is het ruimtelijke logo het perfecte beeldmerk dat we zowel grafisch als fysiek kunnen inzetten.’
In hoeverre zijn de NON Nights beïnvloed door vergelijkbare initiatieven, zoals de neo-futuristische Social Club in het hart van Parijs, waar Ed Banger Records van Pedro Winter groot is geworden en waar nu Kap Bambino optreedt?
‘De Social Club bestaat sinds 2008 en heeft enorm bijgedragen aan het succes van de Parijse electro music scene. Mike Levy van Gesaffelstein, Michel Amato, Alan Braxe: ze ontmoeten elkaar allemaal daar. De experimentele benadering van de Social Club heeft veel betekend voor NON Records. De NON Night is in feite een mobiele, van stad naar stad reizende variant op de club. Ons label en de NON Nights creëren een omgeving van vrijheid, in de eerste plaats voor het publiek maar ook voor onszelf. Ons publiek gaat helemaal los, niet alleen omdat ze willen dansen of willen neuken, wat nu eenmaal de meest elementaire reden is om in het nachtleven in te gaan. Het publiek wil graag meegenomen worden in een show met een verhaal. Wij bieden dat verhaal.’
Welk verhaal is dat?
‘Het verhaal is vooral een muzikale en visuele beleving. We zouden het niet in woorden kunnen vertalen. Muziek is universeel. Je hoeft weinig uit te leggen. Het is een ideaal medium om een zekere kwaliteit aan een stad toe te voegen, een toegepaste vorm van interactie. Harmonie en frictie zijn elementen waar we in onze muziek graag mee werken. Het geeft het publiek het gevoel te leven. Het dagelijks leven, met zijn mainstream entertainment, is al rationeel, volwassen en technocratisch genoeg. Binnen de context van een onzekere toekomst en politieke polarisatie zijn de NON Nights een baken van optimistisch en authentiek entertainment.’
De grafische uitingen, promotietrailers en sociale media spelen een belangrijke rol in het imago van NON Records. Waarom?
‘We vinden het leuk publiek te verleiden naar de NON Nights te komen en ons live te zien. De affiches, teasers en promofilmpjes die we via internet verspreiden, zijn een manier om het publiek voor te bereiden op de avond. Het is een manier om zonder tussenkomst van derden een directe, dynamische relatie met het publiek aan te gaan. We maken gebruik van elkaars kwaliteiten. NON Records laveert tussen verschillende, muziek-, kunst- en grafisch ontwerpscenes in. Inmiddels wereldwijd. We pikken overal wat op tijdens onze reizen.’
Uit jullie NON Records Bible, een compilatie van interviews en clips, maak ik op dat jullie motto luidt: ‘Doing things without a purpose’. Jullie lijken dat breed uit te dragen.
‘Doing things without a purpose spreekt ons aan, omdat we het zien als een aanvulling op het bestaande. Het is een intuïtieve toevoeging van esthetische elementen waar in eerste instantie niemand om gevraagd heeft.’
NON Records heeft een opvallende lichtshow ontwikkeld, die doet denken aan het werk van Dan Flavin. Hoe werkt het precies?
‘De lichtshow is oorspronkelijk een ontwerp van Kai Hugo voor zijn act Palmbomen. Het is zo geprogrammeerd dat het licht direct reageert op een baslijn, zang of drums. Kai staat tijdens het optreden letterlijk in een cirkel van licht. Je kunt het vergelijken met een arena. Door de afstand en accentuering van zijn solistische performance krijgt het een iconisch aura. Er zit een element van bevrijding in. Veel acts en dansavonden bezwijken onder de verleiding van visuele beelden. Wij kiezen voor enkel een lichtshow om bij te dragen aan de zintuiglijke ervaring van het publiek.’
Veel van jullie werk is gebaseerd op de jaren zeventig en tachtig. Waarom is deze periode zo belangrijk?
‘We vinden het verdwijnen van de scheidslijn tussen muziek en technologie uit die tijd heel interessant. Zo ligt bijvoorbeeld de cultuur van de zogenaamde “slaapkamer producer” aan de basis van de Italo disco. Door de komst van programmeerbare sequencers en drummachines werd het destijds ineens mogelijk in je eentje in je kamertje heel eenvoudig en zonder bijzondere muzikale vaardigheden een track of sound te creëren. Je kunt snel en experimenteel te werk gaan. We zijn ook gek op oude apparatuur. In onze studio staan vintage synthesizers, verjaarde mixapparatuur uit een Hilversumse studio en oude cassettedecks waar – voor het warme, onregelmatige, krakerige gevoel – alle tracks doorheen worden gesluisd.’
De technologie van nu biedt toch veel meer nieuwe mogelijkheden voor beeld en geluid?
‘Tegenwoordig is een haarscherp door de computer gesimuleerd beeld of geluid direct te produceren. Maar wij luisteren liever naar de associatieve, ontregelende synthesizermuziek uit Twin Peaks. Bij NON Records noemen we dat de Twin Peaks beleving. David Lynch is een meester in het verwoorden van stemmingen. Muziek speelt daar een belangrijke rol in. De intuïtieve muziek van Angelo Badalamenti met het langzaam voortslepende Love theme is een prachtig dragend element in de serie. Op YouTube vind je een door ons veel bekeken filmpje waar Badalamenti naspeelt hoe hij, zittend naast Lynch, aan een oude Fender Rhodes de muziek schrijft, terwijl Lynch vertelt over enkele scènes. Het werk van Lynch is intuïtief en kent geen duidelijke moraal of eenduidige vertelstructuur. Gedreven door intuïtie en verlangen kan een creatief proces eigenlijk nooit volledig worden onthuld. Daarom is het voor ons belangrijk associatief te werk te gaan. We willen de sociale, op ideologie gebaseerde vormentaal waarin we zijn opgeleid, loslaten.’
Met wie voelen jullie je verwant?
‘Een journalist vergeleek ons laatst met de Amerikaanse labels DFA Records en Stones Throw Records, die net als ons met sterke minimalistische grafische uitingen werken en met een wereldwijd, via SoundCloud en Facebook, opgebouwd netwerk. Herkenbaar is dat ook zij hun oorsprong hebben in een selecte groep van vrienden die zowel producent als publiek zijn, en dat ze vrij van commercie te werk gaan. Net als zij streven wij naar een perfecte symbiose van experiment, muziek en het publiek.’
Samira Ben Laloua is grafisch ontwerper, verbonden aan bureau Ben Laloua/Didier Pascal, Rotterdam
Samira Ben Laloua is grafisch ontwerper, verbonden aan bureau Ben Laloua/Didier Pascal, Rotterdam
Meer informatie over releases en optredens: www.nonrecords.net
Meer informatie over releases en optredens: www.nonrecords.net
Samira Ben Laloua