metropolis m

SCOUTING: Jak Peters

De installatie van Jak Peters staat er argeloos bij. Een lessenaar zoals je die overal zou kunnen aantreffen met daarop een dia-apparaat dat door middel van een boek iets omhoog gericht staat. Daarnaast staat een asbak met een sigaret, een blikje bier en een cassettebandje. Het lijkt alsof de diavoorstelling zojuist beëindigd is. Maar er is iets vreemds aan de hand: alle voorwerpen bestaan uit hetzelfde materiaal. Alles is exact op ware grootte uitgevoerd, handgezaagd in hardboard.

Wat je ziet is in feite een imitatie van de werkelijkheid. Op de wand zijn ook de ‘beelden’ van de projectie te zien; ruim een vierkante meter groot, eveneens opgebouwd uit hardboard met kleine figuurtjes erop die een voorstelling suggereren. Diaraam en projectie zijn elkaar op deze manier wel heel erg dicht genaderd. Het geprojecteerde beeld is simpelweg een tastbare vergroting van haar bron geworden. Alle aspecten die bij de diapresentatie horen zijn geconcretiseerd. Er is zelfs aan een houten stopcontact gedacht. Alleen de stroom en het licht ontbreken. De opstelling doet denken aan de studio-imitaties van Fischli en Weiss, maar dan zonder de zwaar filosofische, academische lading. Jak Peters’ opstelling is juist licht en blaakt van het plezier en de toewijding waarmee het gemaakt is.

Naast de installatie zonder titel is een plompe blokkendoos neergezet dat fungeert als minitheater. Twee keer per dag openen de gordijnen en zingt Peters, gehuld in een koddig houten pak, een schipperslied. Het pak heeft iets van een harnas maar dan zonder angstaanjagend te zijn, zoals de sympathieke robotjes in Star Wars of de zingende vogelverschrikker in de Wizard of Oz. Opvallend is met hoeveel overgave hij zijn werk brengt. Er is veel te zien bij Jak Peters. Niet alleen gebruikt hij een grote variëteit aan media – er zijn ook nog beelden en samengestelde objecten te zien en in de catalogus staan foto’s van tekeningen en schilderijtjes – de mate van afwerking van zijn werken kan ook enorm verschillen.

Sommige objecten lijken schetsen, aanzetjes tot de creatie van een groter project, terwijl andere werken tot in de kleinste details uitgekristalliseerd zijn. De vanzelfsprekendheid waarmee gecreëerd wordt, de grote diversiteit aan vormtaal en materiaal leveren verrassende werken op en maken hem in vergelijking met veel jaargenoten een uitzonderlijke kunstenaar. Hierdoor is zeker niet alles even goed, maar het verraadt wel een groot potentieel aan creativiteit en scheppingsdrang.

Jak Peters studeert dit jaar af aan de kunstacademie in Den Bosch. Zijn eindpresentatie werd bekroond met de Lucasprijs, een stimuleringsprijs van de gemeente ’s Hertogenbosch voor de beste student. Bij de uitreiking van de prijs reageerden zijn jaargenoten enthousiast op zijn nominatie: toen hij tot winnaar werd uitgeroepen ontplofte de bomvolle zaal bijna van het gejuich, alsof iedereen zelf had bijgedragen aan zijn succes. Het illustreert zijn persoonlijkheid, zijn innemendheid en ontwapenende karakter.

En nu naar de Rijksakademie? Jak Peters twijfelt. ‘Ik heb een atelier in Tilburg en kan gaan nadenken over een eventuele vervolgopleiding. Sowieso wil ik eerst afstand nemen van de tijd hier. Die vervolgopleidingen zitten bijna allemaal in de stad hè. Ik ben niet zo’n stadsmens. Ik heb nooit in een stad gewoond en voel me prima thuis in Boxtel. Ik ben ook gewoon enorm verknocht aan het schitterende Brabant.’

Bart Rutten

Recente artikelen