metropolis m

De collectie van twaalf vazen is naar een ontwerp van Jennifer Tee volgens de oude ‘coiling’-techniek gemaakt in Jindezhen. Deze Chinese stad in de Gele Bergen is het Mekka van de Chinese porseleinindustrie, waar Tee sinds een residency in Xiamin in 2003 geregeld komt. Tee ontdekte er keramiek in vele soorten en maten, waaronder typische taoïstische keramiek.

Ze vertelt: ‘Langzaam groeide de wens om in plaats van met zelfbedachte vormen te werken iets te doen met deze traditionele vormen en gebruiksvoorwerpen. De vazen komen uit allerlei streken van China en hebben diverse functies en betekenissen. Ik heb zelf tekeningen gemaakt op basis van de historische vazen en ze ingedeeld in categorieën als jars/containers, funerary vases/urns en wood fired vessels.’ Op de website van Tee zijn de ontwerptekeningen terug te vinden en staan de functies beschreven: ‘star-crossed; replacing a great miss, ancestral sacrifice, hair, heart, liver, ovary, infinite worlds, inner process, recovered memory, transcend & escape, healing, secret selves en spiritual retreat.’ Tee legt me uit dat in de Tao Te Ching, het belangrijkste geschrift over het Taoïsme, vaak wordt gerefereerd aan de ‘vessel’ de vaas, het vat of ‘container’, zijn binnenkant en buitenkant, Yingyang, het innerlijke en uiterlijke. Om er veelbetekenend aan toe te voegen: de vaas wordt in China vaak geassocieerd met de vrouw.

Tee werkt veel met keramiek. Het gaat haar om de omgang met elementen, met organisch materiaal, de aarde en het vuur voor stoken. Aantrekkelijk is de onbepaaldheid van uitvoering, die wordt gestuurd door de metalen in het glazuur, dat weer afhankelijk is van de ondergrond, de kleisoort. Tee noemt het een ‘magisch proces’, zeker wanneer er op hout gestookt wordt. De vlammen laten hun sporen na in het glazuur.

De twaalf vazen uit Star Crossed hebben de charme van een familie, een netwerk, een archief. Ze onttrekken zich enigszins aan de orde van het oeuvre, het handschrift van de kunstenaar. Met hun schijn gevonden voorwerp te zijn, schurken ze aan tegen een ander verhaal, een andere herkomst, die niet zonder meer vrijgegeven wordt. Het mag de reden zijn dat Tee ze geplaatst in een grotere installatie zich probeert eigen te maken. Voor elke vaas is door de choreograaf Nunu Kong een choreografie ontwikkeld. Een trompettist verzorgt de muziek op Duke Ellingtons The Star Crossed Lovers (1967).

Hoe bijzonder de dans ook is, helemaal des Tees zullen ze nooit worden. Daarvoor zijn de vazen te veel deel van de geschiedenis.