Tussen kunst en mode – Interview Susan Cianciolo
Customizing, craft en oog voor detail zijn altijd de meest prominente aspecten van jouw werk geweest. Wat betekent borduren, om hier een aspect van te noemen, voor jou? Beschouw je het als een ambacht?
Craft betekent voor mij een zekere expertise bezitten in je vaardigheden.
En dankzij mijn borduursels ben ik inderdaad in staat geweest om mijn eigen zelfexpressie en expertise te definiëren, hoewel indirect. Het is voor mij een prachtig middel geweest en in een veel breder opzicht een cruciaal onderdeel van de theorie achter mijn werk. De kunst van het borduren, er zijn veel grote meesters binnen dit specifieke ambacht. Ik voel me bevoorrecht dat ik met dit medium heb kunnen werken en dat nog steeds doe, en dat het beschouwd wordt als een expressie van mijzelf.
Kun je me iets vertellen over het belang van ‘de huid’ van jouw ontwerpen?
De huid van de stof is de basis van alle vormen die erop volgen. Het is het begin van elk nieuw werk, ik voel en vind dit begin vanuit mijn intuïtie. Vanaf dat moment heeft het de kracht in zich om alle lagen die erop volgen te dragen en ermee verstrikt te raken, zodat ze een worden met het originele oppervlakte.
Is craft en de verregaande detaillering van je ontwerpen voor jou een manier om het individu uit te lichten?
Ja, eigenlijk wel, al heb ik er nooit zo expliciet over nagedacht.
Volgens sommige critici is er sprake van een hernieuwde interesse in vakmanschap binnen kunst, mode en design. Binnen de mode-industrie heeft het geleid tot meer aandacht voor de huid en de stoffen van het ontwerp, en al gevolg hiervan is er zich een nieuwe globaal productiesysteem van vakmanschap aan het ontwikkelen. Wat vind je daar van?
Ja, het klopt dat het opnieuw wordt geïntroduceerd en daarom is goed je te beseffen dat het altijd heeft bestaan. Het verandert slechts van uiterlijke gedaante. Ik zie de globale ontwikkeling zoals jij die beschrijft met enthousiasme tegemoet.
Is er volgens jou een nieuwe toekomst voor het vakmanschap in de mode?
Er bestaat niet echt een toekomst in die zin dat we niet echt weten wat werkelijk voor ons ligt, en er niet een waar verleden is om je op te baseren. Op herinneringen kun je geen voorspelling baseren. We voelen aan wat ‘het nu’ is, en craft in de mode komt erg sterk naar voren nu. Het representeert een schoonheid die al in onszelf aanwezig is.
Hoe belangrijk is de alternatieve presentatie van kleding voor jou? Beschouw je dit als een essentieel onderdeel van je werk dat uitgroeide tot een zelfstandig onderdeel?
Het is heel belangrijk. Het is de sleutel tot het ontrafelen van alle mysteriën die in het werk vervat zijn.
Is dit creëren van een alternatieve wereld rond jouw kleding vergelijkbaar met het feit dat verpakking, styling, advertenties, shops et cetera steeds belangrijker worden in de mode-industrie? In de zin dat het beeld/imago van de kleding belangrijker wordt dan de kleding zelf?
Nee, ik zie dit niet als het belangrijkste aspect van de mode-industrie. Want dat schept een illusie over concept en realiteit. Ik heb het gevoel dat het niet gaat over het een, dan wel over het ander. Het gaat over de energie of de spanning ertussen.
In 2001 besloot je je terug te trekken uit de mode-industrie met jouw RUN-collectie. In wat voor opzicht heeft dat jouw manier van werken beïnvloed in relatie tot kunst, craft en mode?
Het maakte mij duidelijk dat er geen vaststaande regels zijn die je kunt volgen. Tussen kunst en mode en craft bestaat eigenlijk geen verschil. Er zijn slechts oneindig veel manieren om mijn zoektocht voort te zetten. Ik blijf zoeken.
Ingrid Commandeur
