metropolis m

Wat ga je vanavond doen!?, vraagt de Turk (ik mag dat zeggen want hij is mijn beste vriend). Ik zeg voor mijn deur liggen en tot God bidden. Deze zin heb ik van iemand die ooit zo zijn poging tot stoppen met drinken omschreef.

Ik mag niet roken en kan dus ook niet drinken, als ik drink dan wil ik roken.

Van de week zei de kunstenaar die we ook wel kindsterretje noemen (naar een programma op SBS6 dat ging over wat er van kindsterretjes is terechtgekomen): ‘goeie timing zeg, nu stoppen met roken.’ Zijn solo opende in die week. ‘Er is nooit een goeie timing’, antwoord ik.

Guido (het kindsterretje dus) vertelde mij van de week iets moois over de Hyperdeck player piano-installatie die wij moesten bestellen voor zijn nieuwe uiterst technisch complexe film, waarbij ik trouwens in eerste instantie genaaid ben door hem (Hyperdeck) op internet te kopen en te betalen en het ding nooit aan kwam…redelijk desillusionerend was dat. De naam van de figuur die ik betaald had op een buitenlandse bankrekening had dezelfde achternaam als mijn aller allernieuwste date, die mij van de week ook al liet zitten. Het was geen goede Ramirez week. Maar goed de Hyperdeck. Kindsterretje legt mij uit dat wij (ook mooi wij!? Ik doe helemaal niks…maar goed) WIJ schijnen hem te gebruiken voor iets waar hij niet voor gemaakt is. Eigenlijk leiden we het apparaat om de tuin. Dan volgt nog heel wat technische informatie waarbij mijn hersens altijd gelijk op pauzestand gaan. Kan ik niks aan doen gebeurt gewoon.

Ik vraag mij nu af of ik mijn hersens eigenlijk ook als een Hyperdeck gebruik. Ik leid ze eigenlijk om de tuin. Ik ben dus doodsbang voor de opening en ik gooi er iets dat moeilijker te doen is overheen.

Surfend op het internet lees ik in een blog een klaagzang van een stopper met vrij legitieme redeneren om direct weer te beginnen. Zijn conditie was er eigenlijk op achteruit gegaan. Hij rende makkelijk al rokend een marathon, maar nu is hij aangekomen en sinds hij gestopt is geeft hij heel veel geld uit.

Ik begin hierin wel iets te herkennen. Shoppen is ook mijn nieuwe hobby en ook ik heb allerlei nieuwe karaktereigenschappen. Als ik dit schrijf ben ik inmiddels drie maanden gestopt met roken. Ik begin altijd heel erg op tijd met mijn column want kan heel slecht tegen de druk van een deadline, dus er moet al iets liggen voordat Domeniek (hoofdredacteur) mij mailt met aankondiging van de deadline, deze keer zelfs met extra waarschuwing erbij. let op 25 augustus deadline, sharp, want is al aan de late kant. Alsof ik ooit aan de late kant ben geweest, denk ik verontrust. Ben heel gevoelig voor dat soort dingen.

Maar goed sinds mijn nieuwe rookvrije leven is begonnen ben ik een enorme ijdeltuit. Ik kijk zeker twintig keer per dag in de spiegel, sta uren mijn haar te föhnen en verander drie keer per dag van outfit. Ik lees allerlei interessante feitjes in damesbladen en haal hier ook ineens INSPIRATIE uit. Ik begeer een jas die op Anna Betbeze’s felgekleurde en verbrande wandkleden lijkt en de nieuwe (let op!) en eerste echte bikinilijn van Stella McCartney. Zou zo in de oeuvrecatalogus van Daniel Buren passen.

Als ik vervolgens een artikel lees over Vetements ontwerpen en lees dat meneer Vetements himself werkt zonder thema, ik bedoel dus echt juist ZONDER thema denk ik: dat ga ik ook doen. Ik weet gewoon dat ik hier heel snel mee moet zijn want dat soort dingen hangen in de lucht en voordat je het weet werkt iedereen ineens juist ZONDER thema en het is belangrijk om juist de EERSTE te zijn met dit soort baanbrekende ideeën. Ik sla dus mijn Moleskin open en begin te BRAINSTORMEN of in ieder geval dat probeer ik, wat nog best moeilijk is in de zomer want dan staat mijn adrenaline ongehoord laag – wat ook de bedoeling is, want je kunt niet altijd op de toppen van je kunnen functioneren, dan brand je op. Maar goed, ik begin dus na te denken over het idee van met zonder thema (mijn zoon heeft het altijd over met zonder hoofd bij een drijvende sculptuur in het Westerpark: een jurk die water spuugt, geloof ik, en dat dus zonder hoofd. Heel knap allemaal. Sinds die verbalisering van het gegeven zonder is alles in dit huishouden zonder een met zonder.

Op de kunstacademie kwam er ooit een leraar mijn studio binnen en zei: ‘zooo, dat is een spannende installatie, kijkend naar de vloer waar voor een jaar uitgetrapte Drum cheggies lagen. Eraan terugdenkend denk ik dat dat inderdaad een stuk interessanter was dan het werk dat ik aan de muur had hangen.

Dit was mijn eerste column met zonder sigaret en roken lijkt alweer zo lang geleden.

JMG Jongma is galeriehouder in Amsterdam