An Inconvenient Truth Ecoscape in Rotterdam
Jacqueline Cramer, onze minister van milieu, die het openingswoordje zou verzorgen op Ecoscape , schijnt op het laatste moment afgezegd te hebben toen ze vernam van de cynische boodschap van deze milieutentoonstelling in Tent in Rotterdam. Met gevolg dat curator Willie Stehouwer zelf het woord moest voeren.
Rotterdam waarschuwt de wereld nog een keer: het gaat fout met het milieu! Ons wachten eenzame hertjes op eilanden van beton…
Bergen schroot…
Steden die verworden tot zwartgallige wolkenkrabbers, in vergelijking waarmee Gotham City een Holiday Resort lijkt.
Planten die enkel in kunstmatige omgeving nog een leven hebben, zoals in het laboratorium van Frank Bruggeman.
Waarmee niet is gezegd dat Ecoscape enkel de treurnis en ellende van alle mogelijke doomscenario’s brengt. Er zijn tekenen van hoop. De krakkemikkige tuinsculpturen van Aletta de Jong bijvoorbeeld, die nog iets van geloof in groei en nieuw leven in zich dragen.
En is de computergegenereerde onderwaterwereld van Jan van Nuenen niet minstens zo schitterend als het ongerepte waterleven dat Jacques Costeau decennia geleden in beeld bracht?
Toch stemt het geheel treurig. De Rotterdamse Al Gores zien het somber in. Het is redden wat je redden kan, pompen of verzuipen.
Als het niet allemaal al niet veel te laat is, in deze tentoonstelling vol eschatologische ondergangsromantiek. De zon gaat onder bij Pernis. Het hedendaagse bestaan staat erbij als een van olie doorweekte treurwilg. Misschien is het beter de zaak als verloren te beschouwen.
Domeniek Ruyters
is hoofdredacteur van Metropolis M
