metropolis m

Schittering is versnippering. In een toch al kritische context, waar kapitalistische hebzucht het onderwerp is (en de ellende die ervan komt), dringt dit beeld zich als vanzelf op. Zeker wanneer Marilyn Monroe, zoals bekend de beste vriendin van de diamant, de protagonist van het spektakel is.

Ze wordt zingend op een pseudo-diamant geprojecteerd, met als gevolg het beeld van een versplinterde wereld in een gitzwart universum.

Unfair is een samenwerkingsproject van meerdere kunstenaarsinitiatieven, op initiatief van Parachuteartists (Ehsan Fardjadniya). De tentoonstelling loopt in De Service Garage in Amsterdam, op de eerste etage van een bedrijfspand nabij Amstelstation.

Ik citeer uit de folder: ‘The project explores the value and function of art in the age of post-neoliberalism. What impact does the credit crisis have on the position of artists and the art world?’ Maar de algemene strekking lijkt breder, een situatieschets, de toestand van de wereld.

In de tentoonstelling vormt een installatie van Edwin Stolk de centrale referent. Een stapel rotzooi, die weinig aan de verbeelding overlaat over de toestand waarin de wereld zich bevindt.

Links en rechts worden protestkreten geslaakt, tegen het systeem dat het zo ver heeft laten komen. Soms zijn ze cynisch…

Soms verbeten..

Vaker suggestief..

De tentoonstelling huldt zich weliswaar in de kleuren van de underground, zwart en wit, maar het verzet, zoals gesuggereerd, neigt niet erg naar voortzetting ervan op straat. Het is meer een kunstinterne revolutie die wordt gepredikt, volgens goed leninistisch gebruik gericht op de culturele voorhoede, die begrip heeft voor de taal van de white cube (ook al is die dit keer gevestigd in een onttakeld bedrijfspand buiten het gevestigde kunstcircuit).

De echte revolutie is nabij, maar toch op afstand, in het documentaire werk van Dmitry Vilensky (lid van de Moskouse groep Chto Delat?) met name, die rapporteert van demonstraties tijdens de Perestroika in St Petersburg in de jaren 1987 en 1991.

Het geeft het geheel een wat anachronistisch karakter: de revolutie – das war einmal.

Voor goede oplossingen voor de economische crisis van het moment hoef je dan ook niet naar de tentoonstelling in Amsterdam. Maar er zijn wel enkele treffende schetsen van de huidige situatie in de wereld te vinden.