100 % subsidievrij: Mel Chin in Sittard
Veel meer dan zijn ecologische werk uit begin jaren negentig kende ik niet, en dus was het een verrassing dat Mel Chin de Fritschy Stadscultuurpijs Sittard gewonnen heeft (genoemd naar Gerard Fritschy, uit wiens legaat de prijs wordt gefinancierd).
De prijs is bestemd voor ‘beeldend kunstenaars die een belangrijke bijdrage aan het multiculturele debat leveren’. Maar, zo lees ik in het persbericht, omdat ‘dergelijke terminologie enigszins achterhaald geraakt is’ (huh?), worden voortaan kunstenaars gekozen die ‘vorm geven aan culturele diversiteit, die het wereldburgerschap tot onderwerp van hun kunst maken, of bruggen slaan tussen verschillende culturen.’
Na een aantal keurige Hollandse allochtonen (Ni Haifeng, Remy Jungerman, Hadassah Emmerich) wordt er nu overgeschakeld op de artistieke wereldburger. Tot spijt van de rest van allochtoon artistiek Nederland, die al aan het aftellen was wanneer zij aan de beurt zouden komen.
Veel wereldser dan Mel Chin kan niet. Amerikaan van Chinese afkomst, al decennia actief all over the world, hart op de goede plaats, als ik zo de diverse werken in de prachtige, door Roel Arkesteijn verzorgde presentatie in Het Domein bekijk. Al mijn sympathie en waardering voor de intrigerende Chin, met zijn wat geaffecteerd aandoende geëngageerde kunst.
Toch lijkt het me juist in Limburg (maar in feite overal in Nederland) goed een volgende keer misschien wat dichter bij huis te zoeken, naar kunstenaars die hier proberen een ruimer idee van cultuur te introduceren. Ik heb de stellige indruk dat ‘het multiculturele debat’, of beter de kwaadaardige uitdrijving daarvan onder aanvoering van goeroe Wilders, de hedendaagse politiek compleet in de greep heeft, en dus volop aandacht verdient.
Domeniek Ruyters
is hoofdredacteur van Metropolis M