Climb like a cucumber, fall like an aubergine Performance-avond in W139
Zaterdag vond de performance-avond Climb like a cucumber, fall like an aubergine plaats in W139. Curator Ali Macgilp nodigde zes kunstenaars uit Londen uit om in performances te reageren op de omgeving van W139; de prostitutieramen, bruine cafés, toeristen en het beursplein met de Occupy-beweging.
Het was bij binnenkomst nog niet helemaal duidelijk of de performances al begonnen waren of niet. Er liepen jongens rond met camera’s, waarvan het beeld geprojecteerd werd op de muren en in een hoek was een ruimte afgezet waar een meisje in gesprek was met een jongen. Dit bleek de performance Everything You Ever Wanted To Say But didn’t, Part I van Rhiannon Armstrong. Ik besloot te participeren, kon kiezen uit een getal van 1 tot 10 (ik koos 8) en ging zitten op een bank in de afgezette ruimte die knus en een beetje nostalgisch aandeed met oude lampen en gebreide kleedjes. Ik kreeg een hard zandkoekje aangeboden, zo een die je vroeger van je oma kreeg, en Rhiannon ging voor me op de grond zitten en vertelde mij een herinnering van een anonieme Londenaar uit haar Archive of Things Left Unsaid. Daarna gaf ik zelf een bijdrage voor haar archief door anoniem een situatie te schetsen waarin ik iets niet verteld heb maar het wel had willen doen. Een therapeutische ervaring.
Andere performances reageerden directer op de omgeving buiten de veilige muren van W139. Op weg naar buiten stond Adrian Lee voor de deur van W139 met een protestbord ‘Ban this Filth’, een karikaturale verschijning in zijn ouderwetse kleding. Omstanders (voornamelijk toeristen) keken geïnteresseerd wat voor ‘filth’ er in W139 te zien zou moeten zijn, niet realiserend dat W139 een kunstinstelling is. Mark Wayman nam het publiek mee naar het Beursplein. Aldaar, in de kou, reconstrueerde hij met indrukwekkende precisie uit zijn geheugen hoe het Beursplein eruit zag toen de Occupy-beweging nog het volledige plein bezette. Nauwkeurig beschreef hij elke tent en wat precies de functie daarvan was. waardoor er een soort re-occupying ontstond.
Teruggekomen in W139 werd ik getuige van een absurde body art performance, die rechtstreeks uit de jaren zeventig leek te komen. Tobias Collier verbrandde een tekst op papier en tatoeëerde vervolgens met de as puntjes op zijn arm, waar zich langzaamaan, door vele herhaalde performances (onder andere op de Istanbul Biennale in 2007) een (behoorlijk ontstoken) afbeelding van het sterrenstelsel vormt. De verbrande tekst was afkomstig uit het boek Introducing Astronomy: a kid’s guide to space die zich niet direct verhoudt tot de omgeving van W139, maar in brede zin met de gehele kosmos, hoewel je een plat verband zou kunnen leggen met de verschillende tatoeagewinkels die de Warmoesstraat rijk is.
De performances zijn in die zin in overeenstemming met de wat cryptische titel Climb like a cucumber, fall like an aubergine, een Syrisch spreekwoord dat vrij vertaald betekent dat je je moet kunnen aanpassen aan elke nieuwe situatie, net zoals de Engelse kunstenaars zich in hun performances afstemden op de bezoekers van W139 en haar omgeving.
Climb like a cucumber, fall like an aubergine
Met: Rhiannon Armstrong, Tobias Collier, Adam James, Adrian Lee, Mark Wayman en Laura Wilson
Zaterdag 21 januari 2012
W139, Amsterdam
Julia Geerlings is stagiaire bij Metropolis M
Julia Geerlings