metropolis m

Dans performance door Voin-de-Voin

De lente werd door NASA ingeluid met een avond vol mystieke performances.

'Theatre of Thought' van Snejanka Mihaylova

De auditorium in NASA was tot de nok toe gevuld en vol verwachting keek het publiek naar de eerste spreker/performer van de avond. Snejanka Mihaylova stond voor een lessenaar waar vijfentwintig vlinders opgeprikt waren en met een bijna onhoorbare zachte stem begon Mihaylova haar lezing over een taal die gebaseerd is op de kleuren van zesentwintig vlinders. Via cirkeldiagrammen en tabellen gaf Mihaylova een bijna wetenschappelijk college over het gebruik van haar zogenaamde vlinderalfabet. Hoe hard je ook je best deed om het vlinderalfabet te begrijpen, er was geen touw aan vast te knopen. Niet dat het uitmaakt. Mihaylova concludeerde zelf dat het vlinderalfabet bij iedereen anders geïnterpreteerd wordt, want men geeft elke kleur een eigen betekenis. Niet heel anders dan bij het normale taalsysteem, waar betekenissen ook niet altijd eenduidig zijn.

'Eiei ei' van Uta Eisenreich met Michael Blass

De daaropvolgende en beste performance van de avond was van Uta Eisenreich Ei ei ei uitgevoerd door Michael Blass. Deze performance ging verder op het thema taal. Blass maakte geluiden die reageren op afbeeldingen die achtereenvolgens geprojecteerd werden. Zo reageerde hij op een afbeelding van een ei met ‘ei’, een taartpunt met ‘mmm’, een beeldje van een poesje met ‘aaah’ en met een cactus met ‘auw’. De afbeeldingen werden op rap tempo achter elkaar geprojecteerd en herhaald, waardoor je de afbeeldingen niet meer los van de geluiden kon zien. Een fraai en vermakelijk voorbeeld hoe taal gevormd wordt.

Na Eisenreich/Blass werden de performances steeds vreemder en mystieker. Die van Kinga Kielczynska bestond uit een spiritueel cabaret. Ze rende op en neer op het podium, zong en beklom op een bepaald moment zelfs een ladder om een champagne fles te schudden dat aan een koord hing. Ze stelde daarnaast hard op vragen zoals ‘Is it a luxury to have a soul?’ en liet een grote munt rollen die het antwoord gaf. De ene kant van de munt gaf als antwoord ‘it is ego’ en de andere kant ‘it is nonsense’. Haar monologen waren poëtisch, maar er gebeurde zo veel waardoor het moeilijk was om op de inhoud te concentreren.

Dans performance door Voin-de-Voin

Vlak voor de laatste performance werd het publiek gevraagd om de zaal te verlaten. We mochten na tien minuten weer naar binnen, maar aan de kant van het podium. De performance ging namelijk verder bij de zitplaatsen, waar ook een maan werd geprojecteerd. Het was een indrukwekkende presentatie, maar ook iets te chaotisch.
De performance had de vorm van een heidens ritueel en er waren verschillende referenties naar mythologieën als Diana, de Griekse hoeder van de jacht. Op het einde werden negen vrijwilligers gevraagd of ze mee wilden doen aan een wedergeboorte. Ze kropen een voor een door een zwarte tunnel van stof totdat ze bij een gemaskerd figuur met drie hoofden met kaarsen aankwamen. Daar deden ze gezamenlijk in een kring nog een ritueel. En was de performance, en tevens de avond, rond.

eindritueel van 'Wearing the Moon's Shadow' van Voin-de-Voin


Spring Rituals
New Art Space Amsterdam (NASA)
21 maart 2013
Met Uta Eisenreich, Kinga Kielczynska, Snejanka Mihaylova en Voin-de-Voin

Julia Geerlings

Recente artikelen