metropolis m

Stephanie Rizaj (Fine Arts)

Een contemplatieve, naar binnen gekeerde eindejaarsshow bij Rietveld dit jaar.

De Graduation Show van de Rietveld is weer open voor het publiek. Dit jaar studeren maar liefst 165 studenten af. Resultaat is een enigszins overvol gebouw, of eigenlijk drie nu ook het nieuwe Sandberg gebouw gedeeltelijk wordt gebruikt voor de afstudeertentoonstellingen. Tijdens de opening hoor ik een docent zich verontschuldigen bij een student dat hij geen eigen ruimte kon krijgen maar verspreid over het gebouw moest tentoonstellen. De student leek het niet echt een probleem te vinden.

Heel Fine Arts is dit jaar fragmentarisch verspreid over het gebouw. Persoonlijke favorieten bij Fine Arts dit jaar zijn de video’s van Stephanie Rizaj en Niklas Büscher en de schilderijen van Wessel Rossen. Het intelligente spel met glas en geluid van Aleksi Marjamaa maakte ook indruk. Graphic Design heeft haar eigen ruimte onder de kantine. Dat is tevens een van de meest energieke presentaties met neonkleurige platformen waarop elke student zijn of haar eigen werk toont. De publicaties vliegen als warme broodjes over de toonbank in de aangrenzende boekwinkel waar zich meermaals lange rijen vormen gedurende de avond. Ook was ik positief verrast door het werk van het departement Jewellery – linking bodies, waar sieraden niet meer centraal staan maar elegantie en subtiliteit nog altijd wel in uitgebreid materiaalonderzoek naar onder meer zeep en zeewier.

Het geheel is wel wat timide, dat komt ook door de smalle en volle ruimtes waardoor het werk niet altijd de ruimte op kan eisen die het nodig heeft. Er is relatief weinig werk dat zich verhoudt tot de internetcultuur of de huidige milieu- en migratiecrisis. Veel studenten trekken zich terug in werk met zachte tinten, vaak ook tactiel en esthetisch plezierig. Er is veel poëtisch werk dat de gejaagde bezoeker (die echt nog heel veel moet zien) dwingt de pas te verlagen om langzaam de blik langs het werk te laten glijden terwijl je stapvoets door de ruimte beweegt. Veel videowerk heeft een rustig, haast loom tempo (Marie Sizorn en Niklas Büscher). Ook opvallend is dat veel kunstenaars het publiek (of bevriende kunstenaars) uitnodigen de werken steeds te laten bewegen in de ruimte of om ze aan te raken (Diego Diez P. en Otakar Zwartjes). Daadkrachtig wordt het eigenlijk nooit tijdens mijn ronde. Het lijkt meer om de binnenwereld (en het lichaam) te gaan bij de Rietveld dan de buitenwereld. Sommige werken dienen dan ook, heel letterlijk, als scherm tussen de wereld en de kunstenaar. 

Die blik naar binnen wordt voortgezet in de (altijd aanwezige) werken die een bespiegeling of afscheid zijn van de jaren op de academie. In het kader daarvan worden bijvoorbeeld de muizen van de Rietveld ten tonele gevoerd. In de korte film van Qianfu Ye vertellen studenten hoe ze hun werk aantroffen nadat de muizen hadden huisgehouden. Tijdens mijn rondgang hoor ik ook iemand vertellen waar de muizen het liefst slapen ’s nachts. Cirkels schijnen favoriet te zijn. Een knus holletje waar je je in kan terugtrekken. Daar vind je er dit jaar veel van op de Rietveld.

[blockquote]Klik op de afbeelding hieronder voor een verslag in beeld

BIJ METROPOLIS M NR 4-2019 EINDEXAMENS VERSCHIJNT WEER ONS JAARLIJKSE SPECIALE MAGAZINE MET PORTRETTEN VAN RUIM 40 STUDENTEN DIE DIT JAAR AFSTUDEREN AAN DE ACADEMIES IN NEDERLAND EN BELGIË. DIT JAAR NIET ALLEEN BACHELORS MAAR OOK MASTERS. ALS JE NU EEN JAARABONNEMENT NEEMT HEB JE HET NUMMER HALF AUGUSTUS IN HUIS. MAIL JE NAAM EN ADRES (ovv nummer 4) NAAR [email protected]

De Graduation Show van de Gerrit Rietveld Academie is nog t/m zondag 7 juli 2019 te bezoeken.

Zoë Dankert

schrijft

Recente artikelen