metropolis m

Sanne Vaassen (1991) toont de transformatie van materialen in werk dat nooit echt af is. Het opereert op het spanningsveld tussen controle en toeval, tussen mens en machine. In haar vroege (video)werk zien we Vaassen zelf als actor. Ze blaast blauw poeder van een tafel naar een met lijm gemaakte cirkel op de muur er tegenover, dompelt zich onder in kunststofballetjes en laat kleurstof uit haar mond in water lopen. Tegenwoordig wordt haar rol langzaamaan overgenomen door machines – en laat Vaassen de (fysieke) controle meer los: een zak houtskool wordt door een mechanische constructie op de grond tot gruis geslagen, en een ventilator blaast plastic balletjes door de ruimte. Voor de grootste installatie in haar afstudeertentoonstelling neemt Vaassen nog wel het heft in eigen handen. Vijfhonderd kilo meel wordt gedurende de tentoonstelling door Vaassen via een trechter van de eerste verdieping naar de begane grond gestort. Haar laatste proceswerk op de academie zal veel stof doen opwaaien.

Maastricht

Academie Beeldende Kunsten

Beeldende Kunst