metropolis m

Tijdelijkheid is in, is de suggestie van de tentoonstelling The Spur of the Moment in Nest in Den Haag. Veertien kunstenaars, onder wie David Bade, Charlott Markus, Remco Torenbosch en Femke de Vries, hebben ieder getracht vorm te geven aan het moment, waarbij een grote rol is weggelegd voor toeval en improvisatie. De tentoonstelling is tot stand gekomen in samenwerking met de kunstenaar Koen Delaere, die met Bas van den Hurk en Olivier Nijs de drijvende kracht is achter het Tilburgse initiatief Whatspace.

Iedereen leeft tegenwoordig bij het moment, zo beweert Remco Torenbosch in een toelichting op de tentoonstelling, en: ‘Niets is voor eeuwig.’ Zijn bijdrage aan de tentoonstelling geeft er concreet vorm aan. Eén keer per half uur wordt hardop door een medewerker van Nest de tekst ‘het moment’ gezegd. Je moet er wel op het juiste moment zijn, wil je het als bezoeker meemaken.

Dat kan niet gezegd worden van de andere werken, die ondanks hun mogelijk impulsieve ontstaansgeschiedenis en momentane ambities een opvallend uithoudingsvermogen aan de dag weten te leggen en gewoon de gehele tentoonstellingsperiode zichtbaar zijn. Ghislain Amar bijvoorbeeld, heeft het moment gevangen in een ogenschijnlijk eeuwigdurende ontmoeting van twee oude gymschoenen, die achteloos midden in een kleine ruimte zijn neergezet. De gympies vormen een verstild beeld van een frivole danspas die nooit meer wordt afgemaakt. Iets vluchtiger wat dat betreft is zijn installatie Movement Series #2, #3, #4 (2011) waarin beelden van struiken geprojecteerd worden op een stuk gips. Een bewegingloos beeld verspringt op onregelmatige wijze. Het worden losse, op zichzelf staande momenten.

Verreweg de meeste kunstenaars zien de titel The Spur of the Moment als een uitnodiging eens flink te improviseren. Impulsief oogt de enorme sculptuur die David Bade samen met Yair Callender en Vincent Both in elkaar heeft gezet vlakbij de ingang, met hout, gips en allerlei attributen. Ook Whatspace-kunstenaar Bas van den Hurk rommelt er aardig op los met allerlei materialen. Met zijn luchtige, collageachtige schilderijen bevraagt hij de eeuwigheidswaarde die aan de schilderkunst kleeft. Echt interessant werk levert het niet op. De met glitters en tierelantijntjes versierde doeken worden door de kunstenaar voortdurend veranderd, maar hangen er door hun nonchalante karakter allerminst uitnodigend bij.

Femke de Vries toont zich in haar installatie Unstated Display (2011) meer doordacht. Ze probeert elk idee van tijdelijkheid te ontkennen, eraan te ontsnappen haast, door bijvoorbeeld een T-shirt van zijn merklabel te ontdoen. Door het ontbreken van het waardegevende label onttrekt het kledingstuk zich aan de vluchtigheid van de mode. Ook in een ander deel van haar installatie, een stapel mislukte kopieën op een spiegelende plaat, probeert De Vries het moment op te rekken, of voorbije momenten te laten herleven. De Vries geeft de afgedankte materialen waarde, totdat deze wellicht opnieuw worden weggegooid.

Echt overtuigen wil de tentoonstelling niet, misschien omdat de keuze van de werken toch wat willekeurig overkomt. Het is soms gissen naar de reden van de aanwezigheid van de gekozen werken, bij sommige lijkt de connectie met het moment weinig relevant. Opvallend is bovendien de veelvuldige ontkenning van het moment, in kunst die zich ogenschijnlijk toch het liefst aan de eeuwigheid meet. Alsof de tentoonstelling ondanks een titel die zinspeelt op de aantrekkelijkheid van het moment, er bij nader inzien toch liever ver uit de buurt blijft.

Sanneke Huisman is student kunstgeschiedenis aan de Vrije Universiteit en stagiaire bij Metropolis M

The Spur of the MomentNest, Den Haag

5 maart t/m 10 april