metropolis m

Geboren in een gesegregeerd Amerika, zag Ringgold in de kunst een mogelijkheid om de onrechtvaardigheden en agressie die zijzelf en andere Zwarte mensen ervaren aan de kaak te stellen. Onder het mom ‘If one can, anyone can, all you gotta do is try’, creëerde ze tal van werken die verschillende  machtsverschillen verbeelden. Zo onderzocht ze in het begin van haar loopbaan de verhouding tussen witte Amerikanen tot Afro-Amerikanen in grote, gewelddadige en bontgekleurde schilderijen.

In de jaren tachtig ruilde ze het canvas in voor textiel. Ze maakte naam met haar beschilderde narrative quilts, oftewel verhalende lappendekens. Ringgold beschouwde haar gebruik van textiel niet enkel als een referentie aan haar eigen kindertijd – haar eerste quilts maakte ze samen met haar moeder – maar ook als een manier om de textielkunst te herwaarderen. Textielkunst werd lang gezien als een ‘mindere’ kunstvorm vanwege de associaties die het had met vrouwelijke en huiselijke arbeid. Het maken van quilts in het bijzonder was een praktijk die in tijd van de slavernij uit noodzaak ontstond en lang als verwerpelijk gezien zou worden. 

Niet alleen qua techniek maar ook met de inhoud van haar narrative quilts maakt Ringgold de ervaringen van gemarginaliseerde mensen zichtbaar en bespreekbaar. Ze vermengde persoonlijke anekdotes, mythes en historische scènes tot een rijke en complexe kritiek op geracialiseerde machtsverhoudingen, kritiek die tot op de dag van vandaag uiterst relevant en actueel blijft.