Tentoonstelling Galatea Kunstprijs 2025 toont vijf kunstenaars met een vluchtelingenachtergrond
Vijf nominaties Galatea Kunstprijs 2025 bekend. Hun werk is vanaf 12 april te zien in het Dordrechts Museum. De Galatea Kunstprijs vraagt aandacht voor Kunstenaars met een achtergrond als vluchteling. De genomineerden reflecteren op de vraag wat het betekent om alles achter te laten en opnieuw te beginnen.
De vijf kunstenaars, Shamseddin Moriadi (1975, Iran), Charles Badoue (1987, Ivoorkunst), Daria Khozhai (1994, Oekraïne), Bodran Seredyak (1988, Oekraïne) en Harrison Omoyater (1994, Nigeria), tonen werk van verschillende disciplines, van kleurrijke schilderijen tot installaties van tandenstokers. In hun werk blikken ze terug op het leven wat ze hadden in hun thuisland, de reis die ze maakten om naar Nederland te komen, maar kijken ze ook naar de toekomst. Sommigen van hen hadden al een carrière in hun thuisland, anderen begonnen pas na hun vertrek met het maken van kunst.
De Galatea Kunstprijs is een initiatief van de Galatea Foundation, opgericht door Jaap Versteegh en Joke van Veen om kunstenaars met een recente vluchtelingenachtergrond een platform te bieden. De kunstenaars werden voor de groepstentoonstelling geselecteerd via een open call. Halverwege de tentoonstelling kiest de vakjury een winnaar die een geldbedrag van €2.500 ontvangt. Dit jaar wordt er ook een publieksfavoriet gekozen waarvoor bezoekers hun stem kunnen uitbrengen. De winnaar en publieksfavoriet worden begin juli 2025 bekendgemaakt.
Over de kunstenaars:
Charles Badoue
Charles Badoue (1987, Ivoorkust) behoort tot de Guere, een gemeenschap die in het westen van Ivoorkust leeft. Zijn vlucht bracht hem uiteindelijk naar Groningen. In zijn schilderijen verwerkt hij zowel het erfgoed als het geweld uit zijn geboorteland. De combinatie van felle kleuren en donkere thema’s laten de gelaagdheid van zijn onderwerpen en materiaalgebruikt zien.
Daria Khozhai
Daria Khozhai (1994, Oekraïne) verbindt kunst en architectuur met de verwerking van persoonlijke trauma’s en psychologische inzichten. Voor deze tentoonstelling maakte ze een installatie geïnspireerd op een Sovetskaja Stenka uit haar ouderlijk huis. Deze wandkast vol porselein, kristal en propaganda boeken weerspiegelde de Sovjet-Ideologie van communisme, censuur en volledige staatscontrole. Khozhai ontmantelt dit beeld in een spookachtige variant op alle pracht en praal.
Shamseddin Moradi
Wat als je het recht om vrijuit te spreken wordt afgenomen? Als de regering bepaalt dat woorden als ‘vrijheid’, ‘liefde’, ‘vrouw’ niet meer gebruikt mogen worden? Dan moet je het uitschreeuwen, vindt Shamseddin Moradi (1975, Iran). Moradi combineert traditionele kalligrafie met hedendaagse schilderkunst en grafisch ontwerp, met de natuur als belangrijke inspiratiebron. Tussen de wortels van de eikenbomen uit zijn geboorteplaats klinkt het protest tegen de censuur en de onderdrukte positie van vrouwen in Iran.
Harrison Omoyater
Harrison Omoyater (1994, Nigeria) is ‘met de helm op geboren’; met het vruchtvlies nog om zijn hoofd. Een slecht voorteken in Oza, Nigeria. Voor zijn eigen veiligheid stuurde zijn vader hem op zijn negentiende weg. Na moeilijke jaren van vluchten over de continenten brengt kunst maken Omoyater er uiteindelijk bovenop. Met zijn precieze en tijdrovende werken gemaakt van beschilderde tandenstokers en satéprikkers weet hij zijn trauma’s een plek te geven.
Bogdan Seredyak
Hoe kan Oekraïne zijn identiteit behouden, nu zoveel gebouwen zijn verwoest? Dat houdt Bogdan Seredyak (1988, Oekraïne) bezig. Hij was toevallig in Rotterdam toen de oorlog in Oekraïne uitbrak. Ook Rotterdam werd ooit gebombardeerd, maar architectonisch lijkt het een nieuwe stad. Gaat dat ook in Oekraïne gebeuren? Seredyak verkent met behulp van AI-technologie het idee van herbouwen met behoud van wat er is.
Bron Dordrechts Museum
