metropolis m

2. Vaste prik: de Open Studios van de Rijksakademie

De jaarlijkse bedevaart die altijd veel bezoekers lokt, onder wie veel curatoren die er kunstenaars oppikken die je vervolgens vaker gaat zien. Minder hectisch is De Ateliers, waar de gangen breder zijn en alleen de tweedejaars residenten exposeren. Volgens Lotte van Geijn in haar bespreking op deze site is ook hun Offspring 2024, met de titel Underbelly, zeker een bezoek waard. Al was het om misschien voor het eerst van je leven een varkensstal van binnen te zien en te bedenken wat die daar nu precies te betekenen heeft.

3. Billy Bultheel

Billy Bultheels performance op 31 mei belooft bijzonder te worden, alleen al vanwege de locatie, de ‘brutal’ Thomaskerk. Billy is een Belg die zich beweegt tussen muziek en beeldende kunst en daar, in dat tussengebied, met heel wat gerenommeerde kunstenaars heeft samengewerkt (lees het stuk dat Titus Nouwens voor ons over zijn samenwerking met James Richards schreef). Hier in de Thomaskerk staat hij er alleen voor, nu ja alleen… samen met een een grote groep performers en muzikanten. We lezen in het persbericht: ‘Thief’s Journal (2023) is een eerbetoon aan Jean Genets semi-fictieve autobiografie, waarin Genet op poëtische wijze het leven van maatschappelijke verschoppelingen, zoals veroordeelden, dieven en bedelaars beschrijft, gebruikmakend van ‘verheven’ religieuze en christelijke taal. Bultheel combineert op een vergelijkbare manier religieuze en louterende elementen, sacrale en industriële klanken, en gemeenschappelijke en rituele aspecten. De scenografie nodigt zowel muzikanten als publiek uit om deel te nemen aan een dynamische ervaring waarin muziek ruimtelijk, tastbaar en visueel wordt. Deze unieke verkenning laat geluid, architectuur en beweging samenkomen.’

4. How to weave a movement for change?

Terwijl Claudy Jongstra’s Guernica de la Ecologia nog bezig is aan zijn reis rond de wereld (toch?), heeft het zijn eindbestemming al gevonden: de Iona Stichting in het Herengrachtpand dat ooit het woonhuis van de oprichters van de stichting was. De Iona Stichting is voor ons een nieuwe naam aan het kunstfirmament (sorry Iona). Het is een stichting die zich blijkens de eigen website richt op het ondersteunen van projecten voor ‘sociale vernieuwing, vrijeschoolonderwijs en biologisch-dynamische landbouw’. En alsof dat al niet goed genoeg is stelt deze stichting ook nog ‘kunst en cultuur centraal bij het streven naar een positieve vernieuwing in de samenleving’. Daar houden we van bij Metropolis M. Volgens Claudy Jongstra zelf lopen de algemene antroposofische benadering en hoofddoelen van de Iona Stichting parallel aan die van haarzelf: meer biodiversiteit, sociale rechtvaardigheid en onderwijsvernieuwing. In de context van de Amsterdam Art Week is er een bredere tentoonstelling gewijd aan evenzo idealistisch georiënteerde ‘weefkunst’onder de titel: How to weave a movement for change? met werk van Ernée ’t Hooft, Saskia Noor van Imhoff, Claudy Jongstra , Gijs Frieling en Molly Palmer. Nadere informatie ontbreekt, maar het namenlijstje maakt nieuwsgierig naar het resultaat.

5 Museum van performancekunst

In het Stedelijk resideert momenteel de zelfgekroonde koningin van de performance, die als een ware superster liefst alle aandacht van de wereld op zich gevestigd weet. Maar zij heeft het uiteraard niet alleen voor het zeggen binnen dit genre van kunst. Er is veel meer performance, in alle soorten en maten. Tijdens het project WORK WORK WORK opent Frascati vier dagen lang een eigen versie van een museum voor performancekunst. Het is het museum in de versie van Dries Verhoeven, zonder M.A.. Elke dag is het gebouw acht uur, een werkdag, geopend. Verhoeven heeft ervoor gezorgd dat er ook zes eigen werken te zien zijn (er huist een mini-Abramovic in ons allemaal) naast dat van anderen, waar, moet gezegd, enkele niet te missen ijkpunten van het genre bij zitten. Terugkerend onderwerp in de selectie is de werkrelatie tussen werkgever, werknemer en (kunst)consument. Met o.a. Tehching Hsieh One Year Performance 1980-1981 (1981); Julian Hetzel Time Machine (2014); Gosia Wdowik / Frascati Producties Body in Resistance (2024); Anna-Marija Adomaitytė WORKPIECE (2023); Ahmet Öğüt Labour after Like, Love before Work (2023); Pierre Bal Blanc Employment Contract (1992); Dries Verhoeven Broeders verheft u ter vrijheid (2021), The Recruitment (2021), To Perform (2021), Songs for Thomas Pickety (2016), Painkiller Dispencer (2024), Burger (2024)